La lei que i aviá fins ara, aprovada dins las Corts d’Aragon en decembre de 2009, fa pas oficials l’aragonés e lo catalan, mas los qualifica de “lengas pròprias, originalas e istoricas” e ne promòu la conservacion. Lo tèxt que se vòl suprimir reconeis la pluralitat lingüistica d’aquel país, ont al delà de l’espanhòl, s’i parla l’aragonés e lo catalan. Se vòl suprimir tanplan lo drech dels ciutadans de las zònas ont se parla aquelas doas lengas de se’n servir per s’adreiçar a l’administracion; e s’assegura pas lo lor ensenhament.

 

La conselhièra Serrat diguèt clarament que la nòva lei “vòl evitar que las lengas e las lors modalitats lingüisticas pòscan demorar en mans d’organismes reguladors alièns a la nòstra comunautat autonòma”. Segon çò qu’a publicat lo govèrn d'Aragon, la nòva lei suprimís lo Conselh Superior de las Lengas e bastís una institucion nomenada Acadèmia Aragonesa de la Lenga. Las acadèmias de l’aragonés e del catalan en Aragon, que caliá crear amb la lei precedenta, seràn engolidas per aquesta nòva institucion.

 

La proposicion de la nòva lei “reconeis lo drech dels parlants d’emplegar lors lengas e lors modalitats lingüisticas pròprias”; ne remarca l’usatge volontari, mas a l’ora de l’usatge administratiu e dins l’ensenhament, l’espanhòl serà totjorn obligatòri. Lo tèxt ditz que los ciutadans se poiràn adreiçar a las administracions dins la lor lenga, mas las administracions sonque respondràn dins aquela lenga se vòlon. En mai d’aquò, los toponims poiràn èsser “los emplegats tradicionalament”, mas totjorn amb l’espanhòl.