Actualitats
Libération: d’èsser contra l’independéncia de Catalonha a la trobar necessària
Lo jornal parisenc d’esquèrra a fach un cambiament d’actitud a prepaus de l’independéncia de Catalonha. Èra contra mas a l’ora d’ara considèra que la cal. Lo jornal catalan VilaWeb ne fa una analisi
Lo 4 de decembre passat, Libération publiquèt, sus tota una pagina, un article entitolat “Catalonha se’n va”. Un enviat especial del jornal en Catalonha relatava la creissença de l’independentisme d’un biais mai que mai favorable.
Mas es pas totjorn estat aital. Libération, un jornal nascut dels cendres de Mai de 1968, es totjorn estat un grand creaire d’opinion per l’esquèrra francesa. E mai se uèi es contrarotlat per Édouard de Rothschild, es encara un mèdia determinant per la creacion de l’imaginari informatiu francés.
Tradicionalament, Libération, coma la majoritat de l’esquèrra francesa, èra fòrça interessat per las luchas anticolonialas del Tèrç Mond, mentre que constantament èra contra los nacionalismes dels pòbles minorizats de l’estat francés e del rèsta d’Euròpa. Dins aquel sens aviá una atencion notabla pel cas catalan, ont los comentaris èran condescendents e quitament fòrça agressius. Mas tot a cambiat subte, en favor de l’independentisme catalan, coma o podèm verificar dins la lectura de divèrses articles dels darrièrs ans:
_____
VilaWeb: Libération: d’estar contra la independència de Catalunya a trobar-la necessària
Mas es pas totjorn estat aital. Libération, un jornal nascut dels cendres de Mai de 1968, es totjorn estat un grand creaire d’opinion per l’esquèrra francesa. E mai se uèi es contrarotlat per Édouard de Rothschild, es encara un mèdia determinant per la creacion de l’imaginari informatiu francés.
Tradicionalament, Libération, coma la majoritat de l’esquèrra francesa, èra fòrça interessat per las luchas anticolonialas del Tèrç Mond, mentre que constantament èra contra los nacionalismes dels pòbles minorizats de l’estat francés e del rèsta d’Euròpa. Dins aquel sens aviá una atencion notabla pel cas catalan, ont los comentaris èran condescendents e quitament fòrça agressius. Mas tot a cambiat subte, en favor de l’independentisme catalan, coma o podèm verificar dins la lectura de divèrses articles dels darrièrs ans:
－ Davant lo referendum popular de 2009, Libération gausèt dire que las convocacions èran estadas “una revirada”, çò que cap d’autre jornal gausèt afirmar. L’article explicava curiosament çò qu’anava dire lo jornal espanhòl El País l’endeman e qualificava lo referendum de “divertiment”.
－ Foguèt pas estranh, alavetz, que Libération presentèsse als legeires franceses lo debat sus la senténcia del Tribunal Constitucional contra l’Estatut d’Autonomia de Catalonha en parlant dels “privilègis” dels catalans, quitament dins lo títol.
－ Qualques ans puèi, un dels primièrs articles sus l’afar de l’independéncia de Catalonha es del 4 d’abril de 2012: “Catalonha, lo miratge de l’independéncia”, ont se restacava dirèctament l’independentisme a la crisi e a las manòbras de CIU, lo partit que govèrna la Generalitat de Catalonha. E aquò es estat lo vejaire del jornal francés fins a l’ora d’ara: que l’independentisme es un afar economic restacat a la crisi e que CIU manòbra per aténher d’objectius coma lo pache fiscal, per çò qu’emplega l’independéncia solament coma una menaça.
－ Foguèt mai que mai estonanta la reaccion a la granda manifestacion de l’11 de setembre de 2012 a Barcelona, ont un milion e mièg de personas manifestèron per l’independéncia. Davant l’incredulitat de totes lo títol gròs de l’article èra “Catalonha sortís per carrièras contra la crisi”. Dins lo tèxt lo jornalista disiá que tot aquò èra una estrategia de CIU per quichar lo govèrn espanhòl per tal d’arribar al pache fiscal.
－ E qualques jorns puèi, lo correspondent a Madrid del jornal escriviá una cronica en explicant la “provocacion separatista”. I afirmava que la manifestacion aviá obligat lo president catalan, Artur Mas, d’anar delà çò qu’el voliá, que segon lo jornalista èra lo pache fiscal. La conclusion de l’article afirmava, de mai, que l’independéncia èra impossibla.
－ La Via Catalana signifiquèt un primièr passatge clar al cambiament d’actitud del jornal francés. L’article parlava “d’una immensa Via Catalana per l’independéncia” e o fasiá en un ton fòrça desparièr del qu’aviá emplegat fins alavetz (l’article es pas mai sul sit web del jornal). Aquela nòva linha es estada confirmada pel tèxt que ven de se publicar adès, ont l’independéncia apareis ja coma una possibilitat interessanta non solament pel nacionalisme mas per totes los ciutadans del país.
－ Foguèt pas estranh, alavetz, que Libération presentèsse als legeires franceses lo debat sus la senténcia del Tribunal Constitucional contra l’Estatut d’Autonomia de Catalonha en parlant dels “privilègis” dels catalans, quitament dins lo títol.
－ Qualques ans puèi, un dels primièrs articles sus l’afar de l’independéncia de Catalonha es del 4 d’abril de 2012: “Catalonha, lo miratge de l’independéncia”, ont se restacava dirèctament l’independentisme a la crisi e a las manòbras de CIU, lo partit que govèrna la Generalitat de Catalonha. E aquò es estat lo vejaire del jornal francés fins a l’ora d’ara: que l’independentisme es un afar economic restacat a la crisi e que CIU manòbra per aténher d’objectius coma lo pache fiscal, per çò qu’emplega l’independéncia solament coma una menaça.
－ Foguèt mai que mai estonanta la reaccion a la granda manifestacion de l’11 de setembre de 2012 a Barcelona, ont un milion e mièg de personas manifestèron per l’independéncia. Davant l’incredulitat de totes lo títol gròs de l’article èra “Catalonha sortís per carrièras contra la crisi”. Dins lo tèxt lo jornalista disiá que tot aquò èra una estrategia de CIU per quichar lo govèrn espanhòl per tal d’arribar al pache fiscal.
－ E qualques jorns puèi, lo correspondent a Madrid del jornal escriviá una cronica en explicant la “provocacion separatista”. I afirmava que la manifestacion aviá obligat lo president catalan, Artur Mas, d’anar delà çò qu’el voliá, que segon lo jornalista èra lo pache fiscal. La conclusion de l’article afirmava, de mai, que l’independéncia èra impossibla.
－ La Via Catalana signifiquèt un primièr passatge clar al cambiament d’actitud del jornal francés. L’article parlava “d’una immensa Via Catalana per l’independéncia” e o fasiá en un ton fòrça desparièr del qu’aviá emplegat fins alavetz (l’article es pas mai sul sit web del jornal). Aquela nòva linha es estada confirmada pel tèxt que ven de se publicar adès, ont l’independéncia apareis ja coma una possibilitat interessanta non solament pel nacionalisme mas per totes los ciutadans del país.
_____
VilaWeb: Libération: d’estar contra la independència de Catalunya a trobar-la necessària
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#8 però així doncs, tot i parlar aquest valencià i sentir-te espanyol(a), també et consideres catalana?!
#8 Ai, Nurita Nurita, qui s'amaga darrera del nom venerable de la mare de Deu de Núria? Per què no puc creure qu'un català amb seny pugui dir bajanades tan grosses. S'et veu la cara llarga de la Sánchez Camacho darrera la careta. Això de federalisme no s'ho creu ni el señor Navarro.
Nosaltres els catalans també som espanyols 100% ELS POLITICS CATALANS están fets una merda, ja que per tapar la corrupció ara pronen l'indepenència. L'estat espanyol ha afavorit sempre a catalunya, mai la mnyspreat. ERC és un partit que cerca l'enfrontament dels catalans.
Sì, volem eleccions, sinò oficials al menys consulta lliure, no tenim por als nacionalismes irracionals, ELS CATALANS SOM BEN INTELIGENTS I NO PERMETREM QUE ERC S'EN SURTA AMB LA SEUA PROPOSTA DECERVELLADA.
VISCA CATALUNYA LLIURE DE DICTADURES D'ESQUERRES I VISCA ESPANYA FEDERAL I UNIDA
No aneu a pensar que tots els catalans som independendistes, no, no i no
-Dins las annaas 70 chau totun ramentar que Libé avia chasca setmana sa rubrica occitana (me sembla qu'es JP Laval que se n'occupava). Per contra, encuèi es verai que son actitud sus las lengas es fresca, per pas dire mai. Grand silenci sus las manifs de Carcassona o Tolosa per la lenga, per exempel (lo localier de Tolosa, Gilbert Laval avia refusat de me respondre quand li avio demandat perqué avia pas parlat de la de març 2012). Ièr passat , un article sus la signalizacion bilingue en Bretanha amb de comentaris a la con dels "internautes". Sus Catalonha e la situacion dau catalan, de notar totun que l'article sembla de confondre ignorància de la lenga (que tocha encuèi mens de 5% de la populacion catalana) e non emplèc al quotidian del catalan (30% au mens). Mas chau pas trop demandar, car son de causas complicaas per un jornalista francés ordinari.
#3 Que legem çò qui volem. Qué vòu díser aquò, "cal pas legir" ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari