CAPÇALERA PAIS INVISIBLE

editorial

La reforma alsaciana

Aqueste dimenge los alsacians son a votar en referendum se vòlon reformar prigondament l’administracion de lor país. Las tres administracions actualas (los dos departaments e la region) poirián venir una sola administracion, çò que reforçariá lo poder politic unificat alsacian e permetriá un important estalvi economic. La reforma, de mai, dobririá la pòrta a una màger penetracion de la lenga dels alsacians dins l’educacion e una mai eficaça defensa del drech alsacian. Es pas un tèma mendre, en prenent en compte qu’Alsàcia es pas un territòri ordinari: fa partida del nuclèu europèu pel qual son mòrts de milièrs e de milièrs de personas en d’absurdas batalhas imperialistas.
 
Ça que la, an sorgit coma totjorn las voses jacobinas qu’an proclamada l’arribada de l’apocalipsi. “Reformar territorialament l’administracion d’Alsàcia dobrís la pòrta a la destruccion de França”, çò proclaman abrandats, mentre qu’arboran la bandièra tricolor. Se fasèm atencion, los grands detractors de la reforma alsaciana son lo Front Nacional (FN) e lo Partit Comunista (PCF), paradoxalament jonches en una aliança de facto per l’opression de las minoritats de la republica e per la mantenença d’unas estructuras estatalas del sègle XIX. Lo respècte dels dreches umans fondamentals de las minoritats es pas una question considerabla per “comunistas” e lepenistas. De l’FN o nos podiam esperar, mas es estonant que lo PCF aja pas encara remarcat los vents de tolerància e de respècte que bofan per tot lo Mond. Es considerable que los autres partits franceses, de l’UMP al PS en passant pel Modèm, los Verds e los partits regionalistas, ajan plan comprés que la descentralizacion es una valor en ascension dins los païses avançats del Mond.
 
D’un autre costat, la question alsaciana dobrís un precedent interessant. Fins ara, las reformas territorialas significativas, mai que mai las de caractèr excepcional, se fasián en defòra de la França continentala. Dins aquel sens, lo cas de Corsega es paradigmatic. Mas a partir d’ara las reformas territorialas son pas mai un tèma tabó e dependon de la volontat del territòri afectat. Es arribada benlèu l’ora de reformar l’organizacion territoriala d’Occitània. Es ora, doncas, de far de politica nacionala occitana, de verai.
 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris

Julien Edinborg
3.

Aqui una posicion que a iéu mi sembla mai adaptada : http://npa2009.org/node/36465
Donc li a pas PCF e FN contre lo reste dau monde, es mai complicat.
E de segur que lo PCF e le FN son contre, dins lor nacionalisme tradicionau (e podem pas estre estonat dau nacionalisme dau Front de gauche, pres entre lo nacionalisme dau PCF des dei annadas 30 e lo nacionalisme dau PS des de la traïson de 1914), mai aquo es pas un argument, podem pas dire "lo FN es contre donc cau votar òc".
E lo fach que "de l’UMP al PS en passant pel Modèm, los Verds e los partits regionalistas, ajan plan comprés que la descentralizacion es una valor en ascension", finda se podèm pas tanpauc virar l'argument dins l'autre sens, es pas vertadierament un signe positiu... Es un pauc coma per la "constitucion europeenca"

  • 1
  • 0
Glòbe caminaire
2.

# 1 De segur. Lo nacionalisme imperialista a ges de frontieras politicas entre drecha e senèca. E i son de passarèlas ideologicas facilas sus lo subjècte de la defensa de la Nacion dins quasi totes los partits politics franceses. Cada partit a son ala nacionalista d'expansion que nega las lengas occitanas, catalanas, ecc.. A l'UMP Jean-Louis Debré s'oposarà a Marc Le Fur, al PSF Robert Badinter s'oposarà a Jean-Jacques Urvoas,   cf. http://www.lepoint.fr/actualites-societe/2008-06-18/le-senat-dit-non-aux-langues-regionales-dans-la-constitution/920/0/254053 En mai d'aiçò, cal recordar que de personalitats an de ligams e d'escambis que van d'un partit a un autre, mas que gàrdan sempre una posicion ferma sus la question nacionala. Dins los qu'an passat del PSF a l'UMP avem Max Gallo, Claude Allègre e benlèu Eric Besson. Dins l'autre sens, conoissi pas de personalitat a èstre passada de l'UMP al PSF en aguent una posicion barrada sus l'estat-nacion. Dins los mai durs per las lengas regionalas, de citar Bertrand Dutheil de La Rochère del Movement republican e ciutadan (MRC) e pròche de Chevènement que passèt al Front Nacional francés en 2011 cf. http://www.lemonde.fr/politique/article/2011/09/27/un-ancien-proche-de-chevenement-rallie-marine-le-pen_1578279_823448.html E mai recentament, de citar los ligams -qu'estòna plus que los inocents- entre Caüsac, Pénique e lo GUD : http://www.slate.fr/france/70267/peninque-cahuzac-gud-fn-compte-golf

  • 5
  • 0
Grande Gèli Lairac en Agenés
1.

Vertat es que la pausicion del FN a res d'estonant
Lo pes del PCF en Alzàcia ? per parafrasar lor anciana idòla Estalin "Lo PC quantas divisions en Alzàcia ?"
Subretot lo PCF oblida que dins l'entre duas guèrras mondialas èran "Per l'autòdeterminacion del pòble alzacian" ....

Per nosaus occitans la via alzaciana es la de seguir ... de segur
Se los ases franchouillards braman ... e ben que bramen ... sèm acostumats.

  • 6
  • 0

Escriu un comentari sus aqueste article