Actualitats
Un panda europèu
L’espècia s’escantiguèt fa aperaquí 6 milions d’ans e foguèt la darrièra de son genre sus nòstre continent
Malgrat que la descobèrta date en realitat dels ans 1970 en Bulgaria, la nòva classificacion d’una espècia fossila de panda a confirmat la preséncia en Euròpa d’una espècia plan pròcha del panda gigant chinés actual. L’espècia s’escantiguèt fa aperaquí 6 milions d’ans e foguèt la darrièra de son genre sus nòstre continent.
La nòva espècia fossila de panda europèu a pogut èsser confirmada amb l’ajuda de doas dents trobadas al Musèu Nacional bulgar d’Istòria Naturala. Las dents foguèron descobèrtas pendent los ans 1970. La diferéncia màger entre aquela nòva espècia fossila de panda e l’actuala es que l’espècia europèa manjava pas sonque de bambó.
La descobèrta de l’espècia foguèt publicada dins lo numeric scientific Journal of Vertebrate Paleontology. Lo nom balhat per l’espècia: Agriarctos nikolovi. “Esperèri d’annadas per descobrir l’edat reala de las dents fossilas, çò diguèt Nicolai Spassov, cercaire d’aquel musèu bulgar. Puèi, calguèt encara fòrça mai d’ans per poder confirmar que l’espècia aperteniá al genre dels pandas”.
Un abitat umid
Segon lo cercaire, lo depaus de carbon ont foguèron trapadas las dents fa pensar qu’aquela espècia fossila europèa de panda auriá viscut dins un abitat de bòsc umid amb de paluns. E, segon çò que semblariá, manjava de bambó, mas pas sonque aquò, car tanben se noirissiá d’autras plantas. La causa evolutiva d’aquò poiriá èsser la concurréncia amb d’autras espècias predatrises que demoravan tanplan en aquel ecosistèma.
Segon Spassov, pasmens, son de dents que son pro fòrtas per poder defendre l’espècia de l’ataca d’autres predators. E l’animal deviá mesurar aperaquí çò de meteis que l’espècia asiatica actuala de panda gigant. La causa finala de son extincion seriá, mai que mai, un cambiament climatic, qu’aquela espècia de panda europèu poguèt pas suportar. E semblariá qu’aquò aguèt luòc quand la Mediterranèa s’assequèt.
“Foguèt una espècia especializada, çò apondèt Spassov. Son evolucion, coma se passa uèi amb d’autras espècias de panda, es plan restacada amb de forèsts umidas. Un clima pus sec auriá provocat sa fin”. En mai d’aquò, es estat confirmat, segon Qigao Jiangzuo, de l’Universitat de Pequin, que i aguèt doncas de pandas gigants que visquèron en Asia mas tanben en Euròpa. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
La nòva espècia fossila de panda europèu a pogut èsser confirmada amb l’ajuda de doas dents trobadas al Musèu Nacional bulgar d’Istòria Naturala. Las dents foguèron descobèrtas pendent los ans 1970. La diferéncia màger entre aquela nòva espècia fossila de panda e l’actuala es que l’espècia europèa manjava pas sonque de bambó.
La descobèrta de l’espècia foguèt publicada dins lo numeric scientific Journal of Vertebrate Paleontology. Lo nom balhat per l’espècia: Agriarctos nikolovi. “Esperèri d’annadas per descobrir l’edat reala de las dents fossilas, çò diguèt Nicolai Spassov, cercaire d’aquel musèu bulgar. Puèi, calguèt encara fòrça mai d’ans per poder confirmar que l’espècia aperteniá al genre dels pandas”.
Un abitat umid
Segon lo cercaire, lo depaus de carbon ont foguèron trapadas las dents fa pensar qu’aquela espècia fossila europèa de panda auriá viscut dins un abitat de bòsc umid amb de paluns. E, segon çò que semblariá, manjava de bambó, mas pas sonque aquò, car tanben se noirissiá d’autras plantas. La causa evolutiva d’aquò poiriá èsser la concurréncia amb d’autras espècias predatrises que demoravan tanplan en aquel ecosistèma.
Segon Spassov, pasmens, son de dents que son pro fòrtas per poder defendre l’espècia de l’ataca d’autres predators. E l’animal deviá mesurar aperaquí çò de meteis que l’espècia asiatica actuala de panda gigant. La causa finala de son extincion seriá, mai que mai, un cambiament climatic, qu’aquela espècia de panda europèu poguèt pas suportar. E semblariá qu’aquò aguèt luòc quand la Mediterranèa s’assequèt.
“Foguèt una espècia especializada, çò apondèt Spassov. Son evolucion, coma se passa uèi amb d’autras espècias de panda, es plan restacada amb de forèsts umidas. Un clima pus sec auriá provocat sa fin”. En mai d’aquò, es estat confirmat, segon Qigao Jiangzuo, de l’Universitat de Pequin, que i aguèt doncas de pandas gigants que visquèron en Asia mas tanben en Euròpa. (Legissètz la seguida).
Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#1 Mas ne foguèt totjorn atal dempuèi la debuta de la vida sus Tèrra. L'engana culpabilisaira actuala es de nos presentar aquel fenomen de naissènça-espandiment-desaparicion coma totalament novèl e jamai vist !
Per un uman nascut dins los ans 60 del sègle passat, e que moririá dins los ans 60 del sègle actual, imaginatz lo nombre d'animals e de plantas dispareguts qu'el ne poguèra dire, tot bèl just abans de morir : "los ai vistes vius e non n'i a pas mai…" ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari