CAPÇALERA PAIS INVISIBLE

Actualitats

La lenga mai parlada pels franceses après lo francés

Segon UN estudi publicat en 1999, dins l’estat francés i a fins a 75 lengas parladas que son pas lo francés, compresas totas las lengas parladas dins los territòris e departaments d’otramar

La lenga mai parlada pels franceses après lo francés
La lenga mai parlada pels franceses après lo francés

Quina es la lenga mai parlada pels franceses après lo francés? Benlèu una lenga coma l’occitan, lo breton, lo basco o lo catalan? Lo francés es la lenga mai usada pels franceses dins l’estat francés mas tanben i a d’autras lengas qu’i son parladas. E la chifra pòt arribar a mai d’un milion de parlaires, segon la lenga. La lenga  mai parlada pels franceses après lo francés es una lenga tanben pròpria del territòri o es una lenga estrangièra menada ailà per l’immigracion?

Segon qualques estudis, lo francés a mai de 67 milions de parlaires dins l’estat francés. En defòra, lo francés es parlat per mai de 260 milions de personas en Belgica, Senegal, Luxemborg o Gabon. Mas es la sola lenga parlada oficiala dins aquel estat. Mas i a un estudi que dessepara las lengas parladas dins l’estat francés en dos grands grops: de lengas estrangièras tanben parladas dins d’autres païses e de lengas pròprias parladas dins de territòris respectius.

 

La lenga mai parlada après lo francés

 

La lenga mai parlada a l’estat francés après lo francés es l’arabi, que seriá parlat per aperaquí 4 milions de franceses d’un biais jornadièr. Es la resulta de la migracion que i aguèt après la Segonda Guèrra Mondiala e que cambièt la societat francesa totalament. Car de centenats de milièrs d’algerians o d’africans de las ancianas colònias causiguèron de se n’anar dins l’estat francés per assajar de viure una vida melhora.

E i a tantes parlaires d’aquela lenga que lo quite francés ne foguèt influenciat car i a mai de 3000 mots franceses qu’an una origina aràbia, dont hammam, tambour, baroudeur o kiffer. Aquesta influéncia comencèt pas al sègle XX car los istorians creson que ja s’entamenèt al sègle VIII, quand los arabis traversèron la peninsula Iberica e arribèron en Aquitània, a l’entorn de Tolosa e puèi en Provença. Mas tanben, de segur, i a d’autras lengas parladas dins l’estat francés après l’arabi, e que son autoctònas.

Segon aquel estudi, publicat en 1999, e conegut coma lo rapòrt Cerquiglini, dins l’estat francés i a fins a 75 lengas parladas que son pas lo francés, compresas totas las lengas parladas dins los territòris e departaments d’otramar. N’i a qualques unas que son un pauc ensenhadas dins las escòlas segon las regions. E la màger de totas aquelas es evidentament l’occitan, parlat en Nòva Aquitània mas tanben dins la region nomenada Occitània o encara en Provença, demest d’autres territòris.

L’occitan se pòt aprene segon lo dialècte, que siá lengadocian, provençal, niçard, gascon, auvernhat, gavòt o lemosin, e segon aquel estudi seriá parlat per mai d’un milion de parlaires. Apuèi, la lenga autoctòna mai parlada dins l’estat francés qu’es pas lo francés es l’alsacian, parlat per aperaquí 800 000 parlaires. E tanben n’i auriá 700 000 que parlarián lo picard, del domeni d’oïl.

De remembrar que dins l’estat francés i a sonque una lenga oficiala, lo francés, e es utilizat pel govèrn, per l’administracion, per totes los mèdias e per l’escòla. Mas istoricament i aguèt e encara i a d’autras lengas autoctònas, sovent conegudas amb lo nom impròpria de "lengas regionalas", que tanben son d’elements del patrimòni cultural francés.

Aquestas lengas son divèrsas: i a l’occitan mas tanben lo breton, una lenga cèlta, l’alsacian e lo moselan, lengas germanicas parladas en Alsàcia e Mosèla. Puèi, i a tanben la lenga còrsa, valent a dire la de Corsega. E lo basco, la lenga mai anciana d’Euròpa. Al sieu costat i a lo catalan, parlat en Catalonha Nòrd, e lo flamenc, una varianta del neerlandés (abans dich "olandés").

En mai d’aquò tanben i a çò que los cercaires considèron coma de lengas minoritàrias pr’amor que son parladas sonque per qualques milièrs de parlaires, coma cèrtas lengas del domeni d’oïl. Disèm que son de lengas perque manifèstan una compreneson bassa entre lors parlaires e mai sián l’evolucion de la lenga d’oïl medievala: lo borgonhon-morvandiòt, lo normand, lo galò o encara lo valon. (Legissètz la seguida).

 

 

 


Aqueste article es publicat dins Sapiéncia, la revista occitana de divulgacion scientifica, amb la quala Jornalet a un acòrdi de cooperacion. Podètz legir l'article entièr aicí.

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris

artur quintana i Font La Codonyera (Aragon)
2.

Òsca, Bardòu! Esperi que Jornalet non seguirà pas a dire que non existis un occitan estandard e que los loreno-alsacians parlan pas alemand

  • 2
  • 2
Franc Bardòu
1.

L’occitan se pòt apréner non solament segon los pretenduts "dialèctes" (reïficats sus de basas necessàriament tant arbitràrira coma son las que permeton d'establir un estandard, ni mai ni mens), los famoses "dialèctes" que serián los lengadocian, provençal, niçard, gascon, auvernhat, gavòt o lemosin, mas aürosament, tanben, ja que sèm plan mai d'elements umans patrimonials e museografics, se pòt tanben apréner dins sa fòrma estandard — l'estandard de l'Academia Occitana — que non es pas de "lengadocian etnografic" mas una fòrma mejana d'occitan resolgudament modèrna e rigorosament establida. Se pòt apréner l'estandard mercés al Collègi d'Occitania.

Vertat es que se pòt tanben apréner lo pretendut "alsacian" (coma se n'i aguèsse sonque un) mas rapelam qu'aquela lenga, dins sa fòrma estandard, es la d'una cultura fòrça rica, la de 100 milions d'Europèus, l'alamand des poètas e dels filosòfes, que plan segur cadun i sabiá parlar coma a çò sieu, mas que sabon totes, los Alamands modèrnes, escriure en estandard, plan segur… Eles tanben son mai que de donats antropologis museografics. Saber un non empacha ni dispensa de saber l'autre…

  • 3
  • 2

Escriu un comentari sus aqueste article