capçalera biera tobiers

Opinion

Elegia

Debuta d’una elegia d’Agata Sofia Sasserno quora èra en Turin e si languissia de Niça; ma reviraa
 
Dessús son aspre sèrre
L’aigle manda son bram de triomf e d’amor
 
Carga l’er de perfums : en la patria lo vent.
Los camalarà ben d’un ciel fin au zefir
Esmorat mon ment
Poguèt pas los seguir e d’aquí se’n fuguir
 
Non, nulla amna si respònde a mon amna
Fòrapaís pertot, la vida es desert(a)
E ma fiertat de frema
Estofa mos sospirs en joiós concèrt
 
Ieu chanto e coma tu, en un perfum exalo
Aquel tresaur d’amor qu’Eros nos a donat
De ta flor verginala.
Vòlo qu’en morant mon frònt sigue coronat
 
En un sòl forestier, se ma tomba es cavaa
Que ton ombra amiga velhe de mens sus ieu
Que ta fuelh calaa
Ò flor de mon païs, me’n parla encara de tu
 
 
 
 
Agata Sofia era estrangera de pertot perqué son paire era vengut de França mas es anat en Turin au restacament o puslèu a l’annexion, sa nacionalitat era italiana mas escriguèt en francés per son paire. Si sentia subretot niçarda.
 
 



abonar los amics de Jornalet

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris


I a pas cap de comentari

Escriu un comentari sus aqueste article