editorial
La mòrt del Sobeiran Pontife
La “plaïcitat” es la sola religion oficiala del Pontificat Tricolòr e sos territòris ocupats. Las autras religions son permesas al segond plan, solament se se practica abans tot la plaïcitat. Los fondaments d’aquela religion son las dichas Valors del Pontificat, marcadas sus una devisa que se pòt legir pertot: “vertat, uniformitat, somission”. Aqueles tres mots someton los fidèls a la cresença qu’eles fan partida de la sola fe vertadièra, de l’excepcion religiosa cridada a portar al Mond entièr las unicas valors vertadièras.
Lo centre esperital se tròba dins la ciutat santa de Bercís, una vila que ben val una messa e qu’es plena dels temples màgers de la plaïcitat dont lo Sanedrin e la Basilica, doas cambras ont los prèires se reünisson per tractar los principals afars de la teologia plaïcista e prene de decisions sus la liturgia que marcarà la vida vidanta de totes los fidèls.
Aquela religion se venèra a se meteissa. Atal, pendent qualques sègles, an bastit una lenga liturgica e un catequisme orientat devèrs l’adoracion màger d’aquela lenga, que gràcias a un catequisme oficial practicat per totes los enfants, es venguda la sola lenga de comunicacion dels fidèls que refusan tota autra lenga, quitament la de lor terraire e lors familhas.
Segon la plaïcitat, lo Pontificat Tricolòr es un territòri benesit pels dieus. Encastrat dins de frontièras naturalas, lo Pontificat Tricolòr a tantes quilomètres de frontièra terrèstra coma de maritima e es a equidistància del tropic e del pòl. Tot aquò pòrta las condicions idealas per qu’i siá estada desvolopada una lenga liturgica eufonica e logica; la sola lenga que pòt presicar la sola religion vertadièra.
Fa qualques jorns que lo Pontificat Tricolòr es en dòl a causa de la mòrt d’un òme que foguèt un de sos sobeirans pontifes. Un òme venerat per totes car capitèt a minimizar la preséncia de las lengas paganas dins lo catequisme e bastiguèt de temples consagrats a mostrar las supersticions que s’èran practicadas sus d’autres territòris abans qu’aquelas gents aguèsson agut l’astre de conéisser la plaïcitat dins sas valors de vertat, d’uniformitat, de somission. E mai lo sobeiran pontife repause pas encara dins lo Panteon oficial dels grands òmes sants del Pontificat Tricolòr, la liturgia e lo catequisme d’aquestes jorns son consagrats a sa veneracion.
Lo centre esperital se tròba dins la ciutat santa de Bercís, una vila que ben val una messa e qu’es plena dels temples màgers de la plaïcitat dont lo Sanedrin e la Basilica, doas cambras ont los prèires se reünisson per tractar los principals afars de la teologia plaïcista e prene de decisions sus la liturgia que marcarà la vida vidanta de totes los fidèls.
Aquela religion se venèra a se meteissa. Atal, pendent qualques sègles, an bastit una lenga liturgica e un catequisme orientat devèrs l’adoracion màger d’aquela lenga, que gràcias a un catequisme oficial practicat per totes los enfants, es venguda la sola lenga de comunicacion dels fidèls que refusan tota autra lenga, quitament la de lor terraire e lors familhas.
Segon la plaïcitat, lo Pontificat Tricolòr es un territòri benesit pels dieus. Encastrat dins de frontièras naturalas, lo Pontificat Tricolòr a tantes quilomètres de frontièra terrèstra coma de maritima e es a equidistància del tropic e del pòl. Tot aquò pòrta las condicions idealas per qu’i siá estada desvolopada una lenga liturgica eufonica e logica; la sola lenga que pòt presicar la sola religion vertadièra.
Fa qualques jorns que lo Pontificat Tricolòr es en dòl a causa de la mòrt d’un òme que foguèt un de sos sobeirans pontifes. Un òme venerat per totes car capitèt a minimizar la preséncia de las lengas paganas dins lo catequisme e bastiguèt de temples consagrats a mostrar las supersticions que s’èran practicadas sus d’autres territòris abans qu’aquelas gents aguèsson agut l’astre de conéisser la plaïcitat dins sas valors de vertat, d’uniformitat, de somission. E mai lo sobeiran pontife repause pas encara dins lo Panteon oficial dels grands òmes sants del Pontificat Tricolòr, la liturgia e lo catequisme d’aquestes jorns son consagrats a sa veneracion.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Plan vist l'òme ! Aguèri un jorn l'escasènça de charrar amb una linguista indiana de Bombay que viatjèt dins tota Europa. Me diguèt amb un espantament un chic amusat "en França la lenga es una religion". Sul còp trobèri que quichava un pauc mas en i soscant tornamai aquel agach exterior avia vist just. Vertat que França (e sa santa lenga !) es vertadièrament una religion. D'alhors i reivendicar l'occitan i es considerat coma un blasfèma.
Òsca de nos remembrar que França es pas un país mas una religion d'estat!
O caliá dire : òsca !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari