CAPÇALERA PAIS INVISIBLE

Actualitats

Lo conflicte de Karabagh: qualques claus de l’escalada actuala

De desenats de mòrts dins la pièger escalada bellicosa dempuèi 1994. Las tensions an aumentat de mai en mai dins los darrièrs ans en coïncidissent amb una despensa militara creissenta. Los factors intèrnes ajudan a n’explicar la rason

Las ostilitats entre armènis e azerbaitjaneses a la linha del front del Naut Karabagh, començadas la dimenjada passada, menaçan de destabilizar lo sud de Caucàs, una region estrategicament importanta, ont confluisson tres poténcias (Russia, Turquia e Iran) e per ont transitan qualques oleoductes e gasoductes clau per Euròpa. I a agut de desenats de mòrts, e es pas encara segur qual es lo costat qu’a perdut mai. Ça que la, se tracta dels piègers combats dempuèi 1994. Nationalia explica qualques claus per comprene cossí es arribada la situacion actuala.


Una republica autoproclamada e sens reconeissença
 
Lo Naut Karabagh es una republica de majoritat armènia que fasiá partida d’Azerbaitjan del temps de l’Union Sovietica. Ja als tempses sovietics i aguèt de manifestacions d’armènis que reclamavan l’union del Naut Karabagh amb Armenia. Moscòu o acceptèt pas jamai. En plen procès de dissolucion de l’Union Sovietica, la republica s’autoproclamèt independenta en 1991. Degun l’a pas reconeguda, pas manco Armenia.
 
 
Un conflicte estancat dempuèi 1994, mas pas tant
 
Entre 1992 e 1994 las fòrças armènias de Karabagh, amb lo sosten de l’armada d’Armenia, liurèron una guèrra d’independéncia contra Azerbaitjan. Lo conflicte s’acabèt amb victòria armènia e la declaracion d’una alta al fuòc en 1994. La Republica del Naut Karabagh annexèt qualques territòris qu’èran anteriorament azerbaitjaneses e aqueles que li permeton de manténer la continuitat territoriala amb Armenia. Dempuèi aquel temps se considerava que lo conflicte s’èra estancat —perque i aviá pas de guèrra dobèrta e perque s’i manteniá un statu quo sens cap d’acòrdi de patz— mas esporadicament i a agut d’incidents violents sus la linha de demarcacion.
 
 
Militarizacion creissenta
 
Armenia e Azerbaitjan se son liurats a una corsa als armaments creissenta dempuèi l’estancament del conflicte. S’en 1995 Armenia despensava 52 milions de dolars (en prèses d’uèi) en armament, e s’Azerbaitjan ne destinava 66 milions, en 2015 las chifras avián pojat a 447 milions e 3,02 miliards, respectivament, segon de donadas del SIPRI. Per Armenia, aquò vòl dire qu’a passat del 4,1% de son PIB en 1995 al 4,5% ara; per Azerbaitjan, lo saut es fòrça mai significatiu: del 2,7% al 4,6%, en coïncidissent amb la riquesa creissenta d’aquel país gràcias a las exportacions del petròli.
 
 
Escalada recenta
 
L’analisi de çò que s’es passat pendent las doas darrièras annadas permet de conclure que l’esclatament violent d’ara es pas un fach isolat. Aqueste article que Sandra Veloy publicava sus Nationalia aquela meteissa annada explica qu’en 2014 i aviá ja agut 60 mòrts sus la frontièra e qu’en 2015 “òm arribèt a un gra de violéncia sens precedents, en i comprenent l’usatge de l’artilhariá de part de las doas partidas”, e èra “lo primièr còp qu’aquò se passava dempuèi l’alta al fuòc de 1994”.
 
 
Dinamicas intèrnas
 
Dins dos païses amb de problèmas economics, politics e socials, “la guèrra es venguda la font mai preciosa e abondosa per alimentar las maquinas de propaganda dels dos regims”, çò escriu l’analista Ryan McCarrel. “Lo bombardament mediatic constant es pensat per crear un sens de dever nacional e de patriotisme, e a l’encòp per desviar l’atencion dels tèmas mai importants de la vida vidanta, coma la manca d’accès a de bons emplecs, als servicis basics e a una situacion economica que se deteriora”.
 
 
La tension entre Russia e Turquia: un element pas tan central
 
Una explicacion recurrenta d’aquesta passa es que l’esclatament violent es una expression de las tensions entre Russia e Turquia, derivadas sustot de la guèrra de Siria. Vertat es que, en tèrmes generals, Armenia s’alinha amb Moscòu —qu’a una basa militara en Armenia e que fa partida amb ela del CSTO, un pache de defensa mutuala— del temps qu’Azerbaitjan obten abitualament lo sosten e la compreneson d’Ankara. Mas pasmens es segur que “recentament, Bakó s’es virat de mai en mai cap a Moscòu per refortir sa posicion militara: los darrièrs cinc ans, l’85% de las importacions azerbaitjanesas d’armas son vengudas de Russia”, çò explica Magdalena Grono, del Crisis Group. “Lo nombre d’actors azerbaitjaneses que lors calculs estrategics s’alinhan mai amb Russia an crescut, siá perque se fisan mens que l’Occident o Turquia poirián prevaler dins una confrontacion amb Russia, siá per d’interèsses economics personals”.
 
Dins la meteissa linha, Thomas de Waal, expèrt de l’institut Carnegie Endowment, precisa qu’“es una error de pensar que Moscòu es l’actor principal” de la tension actuala. “Armenia e Azerbaitjan son los actors principals en aquel conflicte. Moscòu es un actor segondari fòrt mas o manipula pas tot”. “Tant l’armada armènia coma l’azerbaitjanesa”, çò contunha De Waal, “son fòrça independentas, lor agrada pas que Moscòu lor faga pression”.
 
 
 
 


Aquesta nòva es adaptada de Nationalia amb qui Jornalet a un acòrdi de cooperacion.

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris

Grande Gèli Lairac en Agenés
1.

sosten al pòble armèni
http://lo.lugarn-pno.over-blog.org/2016/04/le-parti-de-la-nation-occitane-et-l-armenie.html

  • 3
  • 1

Escriu un comentari sus aqueste article