Pilha lo tieu magalh a doai, tres ò catre banai,
E vai ti laurar mieja faissa, la bila ti passerà...
Se fas totjorn lo morre après aquel travalh Vourà dire que pròpi as un mal de caval! 
 
A tot li a remedi, mas ti cal bolegar 
Se voas passar lai fèstai en t’alairar. 
Laissa tot en mitan, cerque-ti un sacon,
E fai-ti ‘n’a merenda embe d’òli de canon. 
 
Bessai qu’un pauc de vin n’auràs ben da besonh,
Encara que d’aiga n’en sigue emperamont ! Ensinda seràs lèst per anar sus la coala T’endrairar al camin que mena fin ai Monts.
 
Dessubre dai Banetai, t’en aneràs plan, plan, 
La puaa es ben lònga e aut lo Ferion.
Passat lo vielh pi lòng, t’arresteràs al camp
Que d’un temps li diián finda li Fabrons. 
 
Aqui t’asseteràs per repilhar lo buf. 
Ròca Serra es bela, l’ària sensa tuf. 
A l’òrle dal rocàs, clineràs la tieu testa:
Bendejun es daval, chatelin, soguinhant, 
 
Que semena de roge l’adrech verdejant.
 
Amenteràs li gents que s’en van per carrieras.
Ti vees aquí sota pus pichin qu’una niera,
 
Trapejar com’un foal e jugar li arlèris?
 
Anem, develha-ti, la vida es passagiera, 
La si cal pilhar adaise e laugiera.
 
 
 
 
L’Encaladat, Joan-Peire IVALDI.
(occitan vivaroalpenc palhonenc bendejunenc)