Brave monde, o sabi que soi lo cronicaire mai bon de la premsa exagonala per çò qu’espèri la darrièra minuta per me botar al trabalh mas qu’aquò vos empache pas de legir los especialistas de la premsa parisenca que son mai pròches del president, del governament… que son a París, que?

Per tot dire, la decision de nòstre president li a permés de far parlar d’el de’n pertot, sus totes los continents, dins totas las democracias que foguèsson “illiberalas” o pas, dins totas las dictaturas e dins los païses que pòdon pas de mens que se petaçar coma pòdon…

L’influéncia de França, çò dison nòstres elèits, se far sentir sus totes los continents mas nòstre president, un psicològ de tria, aviá degut remarcar que, desempuèi una estona lo “desir” de França demingava…

E, en bon esgtratèg, per far oblidar la plumada dels “macronistas” a las eleccions europèas, a pres una decision que concernís pas que nòstre exagòn… Me diretz que gaireben totes los “generals” de las listas exagonalas an parlat pas que de la situacion en França. Benlèu que, dins aquesta campanha corteta, los caps dels diferents grops politics parlaràn dels problèmas europèus!

La supresa a l’estrangièr es estada totala… Legissi un pauc la premsa electronica en “lenga utilitària” e qualques autras que lors especialistas ne son tombats sul cuol e que, mai d’una setmana aprèp, ne son a virar l’interrogatiu: Perqué? dins totes los sens…

Los Estatsunidencs son pas de comptar que son pas los mai competents per lors analisis de la situacion presenta en çò nòstre. O son pas jamai estats, ça que la. An una faiçon brutala de far de politica: en defòra, fan parlar la podra e…, en dedins,… tot parièr!

Los Chineses demòran enigmatics e, generalament, fan pas cap de remarcas tant que vos mainatz pas dels dreches de l’Òme en Tibet o en Mongolia… Los Russes se trufan de França e de son president mas es que son geloses… que los mèdia europèus o autres, per aquesta passa, parlen mens de lor psicopata…

Enfin, los quites British, los sols que sabon çò qu’es de far de politica ne son demorats palaficats. La politica, son eles que l’an inventada, desvolopada al punt de far prene a l’adversari l’ola per un topin. Ailàs, tot se pèrd e Winston Churchill fa pas pus recèpta.

Cal dire que, quitament per qualqu’un coma ieu, un especialista ça que la, es una situacion tala qu’una cata i poiriá pas trobar sos catons!

Enfin… avèm un financièr de sembla-esquèrra —òc, esquèrra tot sol me sembla un pauc fòrt— vengut president en traversar la carrièra que, tanlèu elegit fa una politica de drecha e ne profiècha per installar o ensajar d’installar una republica “illiberala” en jogant un partit contra un autre, en ignorant los sindicats e totes los poders intermediaris e en governant amb un punhat de personas que son, coma el, d’adèptes de la start-up nation…

Totas las cencellariás de las poténcias europèas fan d’oras suplementàrias per poder fornir a lor governament un analisi racionala, “à la française”. Las neuronas i bastan pas e ai pas pro d’informacions sus l’avançament de l’IA per poder vos dire se permetrà d’afinar lors comptes renduts!

Qu’un òme, president de son estat, amb un QI de bèstia de corsa, jòga al poker, es pas de creire! After all, dison ben que François Mitterrand consultava las vesentas…

Dins una setmana, aurem —e los estrangièrs tanben— un començament de responsa a la question existenciala pausada: Cossí far per ajudar un partit d’extrèma drecha —que pren sos raïces dins l’ideologia nazi— a s’installar al poder?

Lo monde, politicians o autres, s’an degut doblidar l’adagi: “La malautiá arriba al galaup e se’n torna de pè!”

N’es tot parièr per un regim “illiberal” o una dictatura… e, alavetz, serà temps de cantar Lo cant dels amnesics…

P.S. Per los qu’aurián qualque dificultat a aver idèas claras, lor aconselhi de legir o de tornar legir lo libròt-manifèst paregut vint e cinc ans a: Matin brun de Frank Pavloff en cò de Cheyne éditeur.