Actualitats
L’ostal de Renat Nelli a Carcassona serà vendut
Sa femna aviá designat lo Conselh Departamental d’Aude coma legatari universal jos la condicion de far de l’ostal un musèu dedicat a l’òbra de Nelli
Renat Nelli (1906-1982) es una figura màger de l’occitanisme del sègle XXn. Lo carcassonés foguèt professor, poèta, filosòf, activista, etnològ, istorian. Mai que mai es conegut per son òbra sobre l’Edat Mejana occitana. Fondèt lo Centre d’Estudis Catars (vengut Associacion d’Estudis del Catarisme). De renommada panoccitana, Renat Nelli es especialament presat en País d’Aude. Son ostal, que campa al 24 Carrièra del Palais a Carcassona, pendent d’annadas foguèt un ponch de trobada de totes los qu’avián Occitània al còr.
Suzanna, la femna de l’escriveire, defuntèt en 2007. Aviá decidit de designar lo Conselh Departamental d’Aude coma legatari universal jos la condicion de far de l’ostal de Carcassona un musèu dedicat a l’òbra de Renat Nelli e a las colleccions de sa familha.
Aquesta donacion foguèt acceptada pel conselh departamental. Mas nòu ans puèi, la collectivitat se retirèt “tant en rason de l’evolucion de sas capacitats d’investiment aquestes darrièrs ans, coma en rason de las cargas de foncionament ligadas a la realizacion d’un projècte atal, en particular l'RSA”. En d’autres tèrmes, lo departament decidiguèt de metre l’argent alhors.
Los eiretièrs de Suzanna Nelli finalament son arribats a un protocòl d’acòrdi amb lo departament d’Aude per far que tot çò de Renat Nelli se perdèsse pas o foguèsse pas escampilhat. Los mòbles e lo fons documentari de l’ostal de Carcassona seràn transferits al Castèl de Boissa (que Nelli aviá sauvat de la destruccion) e lo revengut de la venda de l’ostal de Carcassona anarà a l’eiretièr de la familha. L’acòrdi foguèt trapat per evitar d’anar en jutjament. Es un acòrdi a minima, per salvar los mòbles, al sens pròpri coma al sens figurat. In fine, s’espèra que lo Castèl de Boissa coneisserà l’amainatjament d’un espaci dedicat a l’òbra de Nelli.
Es damatge que la vila de Carcassona jamai non veirà pas un musèu dedicat al trabalh d’un de sos noirigats de tria. Tant los abitants coma los cercaires e los toristas aurián pogut profechar d’un tal luòc. Mas sembla que lo conselh departamental aja preferit abandonar una partida importanta del patrimoni nòstre. Per informacion, lo budget annal del departament d’Aude es de 720 milions d’èuros. Solament 1,5 milion d’èuros fan l’objècte d’un consultacion populara, siá un 0,20%. Los autres 99,80% del budget departamental son de l’entièra responsabilitat dels elegits.
Suzanna, la femna de l’escriveire, defuntèt en 2007. Aviá decidit de designar lo Conselh Departamental d’Aude coma legatari universal jos la condicion de far de l’ostal de Carcassona un musèu dedicat a l’òbra de Renat Nelli e a las colleccions de sa familha.
Aquesta donacion foguèt acceptada pel conselh departamental. Mas nòu ans puèi, la collectivitat se retirèt “tant en rason de l’evolucion de sas capacitats d’investiment aquestes darrièrs ans, coma en rason de las cargas de foncionament ligadas a la realizacion d’un projècte atal, en particular l'RSA”. En d’autres tèrmes, lo departament decidiguèt de metre l’argent alhors.
Los eiretièrs de Suzanna Nelli finalament son arribats a un protocòl d’acòrdi amb lo departament d’Aude per far que tot çò de Renat Nelli se perdèsse pas o foguèsse pas escampilhat. Los mòbles e lo fons documentari de l’ostal de Carcassona seràn transferits al Castèl de Boissa (que Nelli aviá sauvat de la destruccion) e lo revengut de la venda de l’ostal de Carcassona anarà a l’eiretièr de la familha. L’acòrdi foguèt trapat per evitar d’anar en jutjament. Es un acòrdi a minima, per salvar los mòbles, al sens pròpri coma al sens figurat. In fine, s’espèra que lo Castèl de Boissa coneisserà l’amainatjament d’un espaci dedicat a l’òbra de Nelli.
Es damatge que la vila de Carcassona jamai non veirà pas un musèu dedicat al trabalh d’un de sos noirigats de tria. Tant los abitants coma los cercaires e los toristas aurián pogut profechar d’un tal luòc. Mas sembla que lo conselh departamental aja preferit abandonar una partida importanta del patrimoni nòstre. Per informacion, lo budget annal del departament d’Aude es de 720 milions d’èuros. Solament 1,5 milion d’èuros fan l’objècte d’un consultacion populara, siá un 0,20%. Los autres 99,80% del budget departamental son de l’entièra responsabilitat dels elegits.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Cal donar las causas a una entitat occitana capable e interessada a far perdurar la Nostra vertadièra cultura !
Cal esperar la dobertura d'un lùoc literari dedicat a Renat Nelli.
La mémoria occitana a besonh de conservar las òbras dels grands escrivans qu'an viscut, aimat e escribut en occitan !
Bonjour et pardon, j'ai pas la joie de savoir écrire en occitan.
Je voudrais simplement ajouter une précision : l'argent de la vente de la maison ne reviendra pas à l'héritier mais participera entièrement à l'élaboration du musée Nelli au château de Bouisse (travaux, muséographie, etc).
Cordialement
Mai d'una causa tròbi que cal ajustar o precisir dins aqueste article.
1) Avètz indicat que « Renat Nelli fondèt lo Centre d’Estudis Catars (vengut Associacion d’Estudis del Catarisme) ». Vertat es que lo poèta carcassonés s'assegurèt de la fondacion d'aquel Centre. Puèi en 1982, quitèt aqueste mond — que, catar tan coma ieu, non riscava gaire de regretar. Mas es inexacte de dire que lo Centre Nacional d'Estudís Catars (vengut Centre d'Estudis Catars del temps que l'estat puèi lo CNRS abandonavan lo vaissèl), seriá en seguida vengut l'AEC-Renat Nelli. Lo demesiment mondialament programmat de las despensas publicas (al profièit, plan segur, d'unes interèsses privats — plan mercés a Milton Friedmann e a l'Escòla neoliberala de Chicago…) faguèt del CNEC (nacional) un simple CEC (local), puèi res mai ! Òm pòt considerar aquò coma anti-occitanista, o sabi ben. Mas pensi totun que lo problèma es plan mai general e societal. Despuèi, Anna Brenon a degut fondar una autra associacion, CIRCAED, per poder continuar de recampar de cercaires (mas en fugissent totas las decisas revisionistas actualas) a l’entorn de las recèrcas en domani catar. Mentretant, los membres associatius de l’ancian CEC an creat una autra associacion, l’AEC-Renat Nelli, que non a res mai de comun amb l’ancian CEC. Quitament a la fin, lo CEC foncionava amb de salariats fòrça serioses e competents, emplegats pel departament. L’AEC, ela, fonciona sonque amb lo benevolat, e sas capacitats d’accion e de proposicion son plan plan mendras.
2) Puèi i a l’afar del Castèl de Boissa. Boissa de Termenés es un vilatge que totes los noms de carrièra i son indicats en occitan, e sonque en occitan. Lo Cónsol es capable de m’i parlar en occitan. Mantas gents o son encara, sus plaça. Transferir un projècte d’Ostal de’N Renat Nelli a Boissa non a donc res d’anti-occitanista en se.
L’ostal de la carrièra del Palatz a Carcassona, segur qu’èra l’ostal de Nelli, e dels sieus aujòls. Mas lo castèl de Boissa non o èra pas mens. Amb sa paga de professor e los profièits que retrasiá de las vendas de sos libres, l’autor carcassonés renovèt aqueste element patrimonial important e i visquèt totes sos estius, pel darrièr tèrç de sa vida d’òme. E cal ajustar qu’o faguèt per amor, per Suzana, poèta ela-meteissa e esposa de Renat. Per aquesta Dòmna, lo castèl de Boissa èra vengut un pauc son « castèl d’amor ». Cap incongruïtat, donc, subre aqueste punt egalament, a veire transferir lo projècte d’ostal de’N Nelli a Boissa de Termenés.
Despuèi mai de 10 ans ara, cada fin de Junh, se tenon las « jornadas Renat Nelli » al castèl, ont d’especialistas dels subjèctes multiples — qu’abordèt Nelli dins son trabalh d’umanista e de poèta — venon rendre compte de las avançadas de la recèrca subre lo domani nellian, e los domanis del Trobar, del Catarisme e de las dissidéncias religiosas medievalas, de la literatura e de la poësia occitana, amb intervencions d’artistas divèrses de granda qualitat, lo mai clar del temps. Aquí encara, veire obrir un musèu Nelli dins lo quite castèl qu’el meteis renovèt pòt semblar coërent.
3) Plan segur, podèm regretar l’accessibilitat de Carcassona, comparativament a Boissa de Termenés. Mas ont es la causa primièra del problèma, se que non dins lo demesiment indiscutible, non-negociable (e donc radicalament e destruictivament antidemocratic) de las despensas publicas ? Tot çò mai, despuèi la barradura de l’ancian CNEC ne resulta, inexorablament.
Un còup de mai, occitan?
Ren de far!!!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari