Actualitats
L’umanitat a ja agotat totas las ressorsas qu’aviá per ongan
Dimècres passat, la Tèrra intrèt en deficit ecologic
L’umanitat a ja consumat totas las ressorsas naturalas que la Tèrra pòt produsir en un an. Dimècres passat, la planeta intrèt en deficit ecologic, çò anoncièt Global Footprint Network (GFN) —qu’estúdia las ressorsas mondialas que se consuman e cossí se gerisson— en tot avertir que, dempuèi dimècres passat, l’umanitat viu “a crèdit de la planeta e de las generacions futuras, en subresplechant las ressorsas naturalas e en acomolant de carbòni dins l’atmosfèra”.
L’òme consuma fòrça mai de ressorsas que las que pòt produsir la planeta. Segon los calculs del GFN, per cobrir la demanda de ressorsas del consume uman, caldriá una planeta e mièja, e se contunham en tot manténer aquel nivèl, a la mitat de sègle caldrà ja doas planetas. Mathis Wackernagel, fondador del GFN, explica qu’aqueles darrièrs cinquanta ans lo deficit ecologic a crescut d’una manièra exponenciala, e n’i a pas mai pro amb una planeta per satisfar tot lo consume e per absorbir tot lo curum. L’umanitat consuma 50% de mai de las ressorsas disponiblas que, en mai d’aquò, se son redusidas de la mitat dempuèi 1961.
“La degradacion de l’environament mena inevitablament a una reduccion de las tèrras productivas, aital lo nòstre deute aumenta e condemnam las generacions futuras”, çò avertís lo GFN. Segon las lors donadas, la causa principala del deficit son las emissions de CO₂, equivalent a 55% de l’impacte environamental; lo rèsta ven per l’esplecha de las ressorsas naturalas.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Lo problèma es mei que mei de crompar causas que ne te hè pas besonh vertadièrament, que n'as ja un molon a casa, pr'amor qu'es navèth, pr'amor qu'es au gost deu jorn, pr'amor que t'agrada, pr'amor que te hè "paréisher ". La societat de consum sap héser créser au monde que "possedir " , aquò's lo bonur, per mei nos colhonar e nos héser escupir los sòus . Mès lo pretz ne se paga pas sonque en € , se paga en detrusir la planeta : un camisòt de quauques € , ne sembla pas car, perqué ne lo crompar pas ? Lo pretz vertadièr son los 7000 litres d'aiga qu'a costat per produsir lo coton necessari , sovent dens un parçan on l'aiga manca per los que i viven. Atau an despareishut la mar d'Aral, lo lac Chad e quantes autes ? Parièr per la mangisca . Refusar "consumar per consumar", es lo purmièr pas contra las catastrofas ecologicas.
« Evironament » es un mal mot, enganador, falcièr. La Natura non s'es jamai acontentada de nos "environar". Nos constituís, nos pasta, nos abeura e nos noirís. Nos atravèrsa cap e tot. Aquò es pas un « environament » que sacamandam. O sacamandam tot, e nosautres amb tot çò mai, sonque per satisfar la set inamorçabla de dominacion dels unes suls autres, lo refús caput de viure d'un autre biais que d'aquel qu'i sèm acostumtats, non solament per amor qu'aquó nos geinariá un pauc de cambiars las costumas, mas pièger encara per amor que los beneficis colossals arrancats a la tèrra e a la susor de las gents pel capitalisme internacional nos se poirián pas mai concebre. Un exemple ? S'o acaminam tot de pertot a l'encòp per o liurar dins un supermercat, ont que siá, aqueste supermercat ganharà mai monenda per o raportar a un patron e, mai que mai a de grops d'accionaris qu'espèran sens esfòrç pus mendre que lo sòu li tomba dins la pòcha. Mai moneda ? Mai moneda que tres o quatre pichons mercadièrs escampilhats sul territòri de predacions comerciala del grand supermercat. Se los paísans d'un parçan donat, fins alara vergonhosament, escandalosament subrespleitats pel supermercat, se botan a vendre agrobiologicament sos produits a tres o quatre pichons mercadièrs locals per desservir un o dos vilatges sonque, los paísans ganharàn un pauc mai moneda, los pichons mercadièrs se seràn trobat un trabalh digne e profieitós a totes e los estajants non auràn mai besonh de córrer sus detzenats de km tram campèstre e banlegas luènhas per s’anar crompar lo crostet ! Aquel principi non es brica una utopia, mas quicòm que foncionèt pendent sègles e milenaris ! Aiçò fonciona règde ben. Una reglamentacion del comerci, establida per via politica INDEPENDENTAMENT DELS GROPS DE PRESSION DE LA GRANDA DISTRIBUCION E DE L’AGROALIMENTARI o poiriá impausar fòrça aisidament. Mas l’independentisme, coma o podètz constatar, non s’arrèsta a las termièras d’Euskadi, d’Aragon e d’Occitània-Catalonha ! Cal anar mai luènh. L’ecoresponsabilitat civica a besonh vital d’una revolucion mondiala incompatibla cap e tot amb lo neoliberalisme. O cal assumir, lèu lèu, on ne crebar totes…
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari