CAPÇALERA PAIS INVISIBLE

Opinion

Ieu, reborsièr?

Ieu, reborsièr?
Ieu, reborsièr?
Andriu de Gavaudan

Andriu de Gavaudan

Autor de la cronica occitana setmanièra al Petit Bleu de l’Agenais desempuèi 1978 e editorialista de La Setmana fins que quitèt de paréisser

Mai d’informacions

Me devètz prene pel gemicaire de servici que comenci cada setmana de me plànher de quicòm e de la rèsta!

E vos calrà, se me legissètz, suportar mas recriminacions… Es aital e la maire o me disiá quand èri drollet: Siás pas qu’un reborsièr! E per me far perdonar, la preniái —al mens ensajavi de la prene— dins mos braçòts e la potonejavi. Ela, s’apasimava de tira que de jogar a la fada maissanta èra pas son afar — sa cup of tea, coma dison los angleses. Solide que m’aimava, que nos aimava per çò qu’èram quatre dròlles a l’ostal e se trobèt veusa lèu-lèu. Alavetz, pensatz, aviá pas de temps a pèrdre per la marridesa…

Lo repotegadís èra plan per nosautres, dròlles, mas comprenguèrem lèu-lèu que n’aviá pas besonh; aviá pro de pensaments aital!

Reborsièr, o soi demorat, ça que la, mas, ara, se vei pas mai per çò que vivèm dins un mond, dins una societat ont cadun pensa aver pas que de dreches!

Mos capricis, los devi satisfar, mas envejas, i a pas de rasons de las realizar pas, etc. Ieu, ieu, totjorn ieu!

Sèm ara dins una societat atomizada ont lo collectiu a qualque dificultat se far una plaça. D’exemples, vos ne poiriái donar a bodre mas soi segur que, vos tanben, ne poiriatz fornir un tombarèl…

Mas, de qué conti ! Soi aquí a far de rasonaments. Sens èsser desesperada, la situacion es complicada. Lo cap redactor aguèt la delicadesa de m’enviar l’editorial que cada legeire poguèt legir dimenge passat e, de segur, soi pas estat solet a lo recebre.

Devi confessar que mon “militantisme” —aimi pas aquel mot— o puslèu ma faiçon d’ajudar es un pauc particulara benlèu mas, dins aquesta escasença, un ordenador e una adreça internet son plan utiles. Totas aquestas invencions dels darrièrs trenta ans son pas a escampar a las bordilhas a la condicion d’escotar pas los lobotomizaires de servici!

E donc quand lo cap redactor me demandèt se li podiái escriure qualques règas dins jornalet.com —que coneissiái pas— acceptèri per çò que sabi la dificultat qu’an los mèdia occitans a fornir a lors legèires una noiritura “intellectuala” dins una lenga de la vida vidanta.

Se me soveni ben, la sola condicion que pausèri èra que refusèsse l’article —mas divagacions, mas falordisas— estimèsse qu’aviá pas res a far “amb la chocrota”! Que sàpii, n’a pas jamai refusat un mas lo sospièchi d’èsser qualqu’un incapable de far de pena a son vesin.

Lo que sabi del cap redactor e de son trabalh, l’aprenguèri a tròces e a bocins que foguèt tojorn disponible per respondre a mas questions qu’èran —e que son— subretot sus los articles.

Per l’escritura, sabi pas trabalhar pas que dins l’urgéncia e comenci generalament a uèit o nòu oras del ser, lo divendres, per donar la cronica doas oras aprèp. Fa qualque temps que pòrti ma contribucion pichona a jornalet.com e, jamai, jamai m’a dich de far un esfòrç e de li tornar l’article un o dos jorns avant qu’aquò l’agradariá…

Soi estat susprés de veire qu’èran pas nombroses, e se’n manca, los legèires a donar lor avís. Vertat es que sèm pas coma los Angleses que prenon la pena d’escriure a un jornal nacional per dire qu’an entendut cantar lo cocut pel primièr còp dins la plana de Waterloo… 

E encara, los qu’an escrich èra per aquela escasença exepcionala —ailàs— d’ivernacion. Me sembla, s’ai ben comprés, qu’un legeire escriu que vei pas perqué ajudariá un jornal —quitament electronic— que dona de novèlas que se pòdon trobar dins los jornals francimands!

Es aquí que s’engana… Imaginatz un jornal unicament militant per tocar la “societat” occitana plan malauta! Jornalet.com deuriá èsser a l’imatge dels mèdia que balhan pas que las novèlas bonas! Pauròts!

En acabant aquesta bilheta sens cap ni coeta, veni de pensar que soi ieu benlèu que pòrti lo malastre… Pendent annadas, portèri mon ajuda a La Setmana —una idèa magnifica de Dàvid Grosclaude— e La Setmana a desapareissuda. Ai portat, e pòrti, mon ajuda —modèsta, modèsta— a jornalet.com e jornalet.com va ivernar… maissanta limonada !

Que lo cap redactor refuse mas contribucions… se lo jornal pòt èsser salvat!

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris

estabosit
3.

Coma le Fabrici, regretarai, ieu tanben, Jornalet ; çò prumièr que fau, cada matin, es de le legir e, cada jorn, es un plaser.
Quant a l'autre, le Lachaud, amb un nom parièr, es pas estonant : a le cap que bolh, aquel innocentàs !

  • 7
  • 0
fabrici olargues
2.

regretarai lo jornalet i Andriu i los autres mas n'i a un que regretarai pas :siás tu Peire e ço qu as dins ton cap malaut!

  • 6
  • 0
Lachaud Pierre
1.

A part la traduccion de frances en occitan, l'informacion qu'arrieba dins Jornalet pòd pas guere interessat. I a pas de jujament critic, mesme pas de questionament. Ven tot drech de Raminagrobis que domina lo monde. Te! vist, mielhs valdria parlar d'Henti IV pus leu que de Trump o de Putin.
Sei abonat a "la minute de Ricardo" que tots los jorns fai una videò de 2 à 3mn sur internet.
Es animada per un jornaliste dissident (Richard Boutry) que viu aura dins una caravana e qu'essaia d'aportar de las ideias un pauç diferentas. Fai dos o tres jorns nos a parlat d'Henri IV, un bon frances, un pauç plan-plan mas bon frances, qu'a fach la patz entre catolics e protestants e qu'a tornat redressar l'economia de França, un exemple a segre.
Henri IV es gascon, occitan, nurit au lach de la lenga d'Alienòr d'Aquitena. A pas agut de mau a far la patz que tot lo monde, apres lo massacre de la St-Bartelemia, volia la patz. LO quite Raminagrobis que dominava la cor volia tornar redressar França e Sully, lo ministre dau rei Henri IV, se charget d'aquela besonha.
Tot auria estat plan si a la fin de sa vita, Henri IV avia pas volgut declenchar una guerra contre un pais estrangier que si l'avia ganhada auria pus far banlevar l'euròpe vers lo protestanisme. Lo raminagrobis velhava e faguet assassinar Henri IV per Ravaillac que disseran fanatic. La saga contunhet emben son filh Lois XIII qu'era sterile e quò es Mazarin que se charget de far 2 filhs a sa femna. L'un fuguet Lois XIV que per se maintener au poder a fach muselar son frair e embarrar Foquet qu'aurian polgut zo denonçar e prener sa plaça.
Paris vòl ben una messa tot coma la mòrt. Aitau Raminagrobis contunha de renhar per la paur e l'assassinat de tots los dissidents e aquò dins lo monde entier.
Mas, chau benleu quitar los chamins tots traçats per Raminagrobis per zo saubre.

  • 2
  • 5

Escriu un comentari sus aqueste article