editorial
La crisi de l'occitanisme
L'occitanisme es en crisi. L'edicion 2018 de la Dintrada se va consagrar a aqueste subjècte, e l'ANÒC ven de ne publicar un rapòrt exaustiu. De nostre caire, la constatacion d'aquela crisi arriba mai que mai amb lo barrament de La Setmana, la publicacion pus importanta en occitan, e la consequenta pèrda de fisança envèrs l'Ofici Public de la Lenga Occitana.
De fach, l’occitanisme, siá politic, siá cultural, patís de divisions prigondas que venon de luènh. I a pas res de nòu. Mas es pas una especialitat occitana. La majoritat dels movements minoritaris pertot dins lo Mond patisson de batèstas intèrnas.
Mas aquelas divisions son totjorn estades publicas en defòra de l’occitanisme e aquò es pauc entosiasmant per quin occitan que siá qu’aja lo desir de s’engatjar per la lenga, la cultura e lo país; perque serà obligat sul pic de prene partit per un sector o un autre e intrarà, sens o voler, dins la dinamica de la division. Cal far un esfòrç, nosautres totes, per acceptar las diferéncias e defendre las posicions de cadun, amb respècte e amb una tòca constructiva.
Sembla qu'ara s’entamena una consciéncia de la gravetat de la situacion, çò qu'es ja una avançada. En mai d'aquò, sabèm que las divisions se tendràn a reduire a mesura que l’occitanisme creisserà e vendrà un movement nacional transversal amb un taus social significatiu. Mas nos cal metre la man a la pasta.
Sèm lasses d'ensajar de despassar las diferéncias e en fasent la patz aicí e ailà de donar e de demandar d’explicacions excessivas. Avèm enveja d’obrar. Per tant, la còla de Jornalet nos engatjam a sosténer —o almens a criticar pas— totes los qu'emmerçaràn d’espacis de rassemblament per fin de bastir un movement ambiciós, amb la volontat d’ocupar la centralitat politica, culturala, lingüistica, educativa, entrepresariala, ecologica e sindicala del país.
De fach, l’occitanisme, siá politic, siá cultural, patís de divisions prigondas que venon de luènh. I a pas res de nòu. Mas es pas una especialitat occitana. La majoritat dels movements minoritaris pertot dins lo Mond patisson de batèstas intèrnas.
Mas aquelas divisions son totjorn estades publicas en defòra de l’occitanisme e aquò es pauc entosiasmant per quin occitan que siá qu’aja lo desir de s’engatjar per la lenga, la cultura e lo país; perque serà obligat sul pic de prene partit per un sector o un autre e intrarà, sens o voler, dins la dinamica de la division. Cal far un esfòrç, nosautres totes, per acceptar las diferéncias e defendre las posicions de cadun, amb respècte e amb una tòca constructiva.
Sembla qu'ara s’entamena una consciéncia de la gravetat de la situacion, çò qu'es ja una avançada. En mai d'aquò, sabèm que las divisions se tendràn a reduire a mesura que l’occitanisme creisserà e vendrà un movement nacional transversal amb un taus social significatiu. Mas nos cal metre la man a la pasta.
Sèm lasses d'ensajar de despassar las diferéncias e en fasent la patz aicí e ailà de donar e de demandar d’explicacions excessivas. Avèm enveja d’obrar. Per tant, la còla de Jornalet nos engatjam a sosténer —o almens a criticar pas— totes los qu'emmerçaràn d’espacis de rassemblament per fin de bastir un movement ambiciós, amb la volontat d’ocupar la centralitat politica, culturala, lingüistica, educativa, entrepresariala, ecologica e sindicala del país.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Això mai! Aquí ningú espot dividir ni entrar en crisi, Occitània es una gran Nació, i el seu Poble Ardit i Valent, i no hi cap cap dissenció.
Si n'hi hagués una, enginy, llestesa i intel·ligència, que això s'ha d'aixecar si es que no ho està ja.
Visca la Terra...Lliure!
L'Ernest, "El Tàrrega".
#37 Unida amb la carta del pais e la lenga Occitana. E tot lo tramblament es parolas!
A mens qu'èstre occitanista vòlga dire "defendre l'usatge de l'occitan" en generau (de qun biais que siá, atanben los piègers), ieu pense pas que i age una crisi de l'occitanisme, se pòu dire per de rire, que i a puslèu una "crisi d'occitanisme" que quauques occitans an conoscut e conoisson encara, e puòi que passa lèu amb lo temps, lo temps de se mainar de quicòm mai seriós (e tanben per la lenga).
#30 Esser occitanista vòl pusleu diser de "pantalhar d'aver lo dreit "oficiau" per France d'esser occitan e de se carar per tocar subvencions... PUNT
#36 Unida a l'entorn de que ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari