Los occitans sèm un pòble oprimit. Una nacion qu’a pas pogut desvolopar amb normalitat son biais de comprene e concebre lo Mond, ni mai lo portar a l’ensems de la diversitat de la planeta. A l’ora d’ara, la majoritat de nòstre pòble es quitament alienada e cèrca son identitat sens saber ont cal cercar; o ben pensa que l’a trobada dins la cultura que lo poder a bastit ad hoc. Sèm convencuts que la desalienacion e l’emancipacion del pòble occitan deu venir acompanhada de l’apoderament de totes aqueles collectius oprimits, excluses e discriminats per de rasons de lenga e cultura, origina, sexualitat, andicap o genre, demest d’autres factors. Nos volèm batre per metre en question los qu’an decidit çò qu’es normal e çò qu’es pas normal, e sèm convencuts qu’una Occitània liura arribarà, s’es acompanhada d’una Occitània ecologista, egalitària, antiracista e feminista.
 
Dempuèi l’an 1911, cada 8 de març commemoram lo Jorn internacional dels dreches de las femnas. Es una jornada revendicativa del feminisme que denóncia lo masclisme e los micromasclismes, que se recòrda de la lucha de las femnas per lor participacion al mond del trabalh e, per tant,  per lo drech d’independéncia economica e dins la societat en general. Una jornada que la redaccion de Jornalet voldriam aprofechar per entamenar una reflexion seriosa: lo cap-redactor, lo corrector, lo conselh lingüistic e tota la còla que realizam Jornalet sèm sonque d’òmes. Tanben l’immensa majoritat d’opinants o son. Es evident que i a quicòm que truca.
 
Dins aquel sens, volèm començar una reflexion sus los privilègis masculins de nòstra societat e sus nòstre biais d’interagir amb d’autras formas de privilègis dins diferents domenis en tot prene consciéncia de nòstras errors. Nos sèm entresenhats sus divèrses obradors per d’òmes de feminisme e de nòvas masculinitats, amb la tòca de saber çò que cal far per cambiar aqueste modèl de masculinitat egemonica e avançar devèrs una societat mai justa e sustot mai feminista. Volèm prene consciéncia que lo feminisme es l’egalitat, es l’amor e es la tendresa, e es sustot la justícia. Sabèm qu’al marge del feminisme aurem pas jamai una Occitània liura. Per tant, del meteis biais que sèm lèstes per rompre lo modèl tradicional dominant monolingüe, volèm tanben trencar lo modèl tradicional patriarcal. Lèu vam metre en òbra una formacion sus lo feminisme e las nòvas masculinitats per la còla de la redaccion. Sèm a cercar las formatrises. Ne partejarem los resultats.