CAPÇALERA PAIS INVISIBLE

editorial

Tradicion o crudelitat?

| caropat
Se tenguèt dissabte a Montpelhièr una manifestacion “per la defensa das tradicions dau país de la bovina” ont quitament, del costat de manadièrs, clubs taurins, caçaires, elevaires e elegits, manifestava qualque collectiu occitanista per revendicar la lenga e la cultura del país. E sus aqueste tèma, la redaccion d’aqueste quotidian sabèm pas se manifestariam o pas, compte tengut que lo nòstre es un jornal qu’a de posicionaments progressistas, ecologistas e occitanistas. Los dobtes nos arriban compte tengut dels posicionaments extrèms tant dels defensors de la bovina coma dels opausants.
 
D’un costat, cal èsser conscients que parlar de la bovina en Lengadòc e Provença, coma de la corsa landesa en Gasconha, es parlar de quicòm mai qu’una còla de provincials que s’amusan a torturar una bèstia, mas d’una tradicion seculara qu’a una importància emocionala e identitària considerabla. A mai, es un espaci de sociabilizacion important. D’autre caire, es evident que lo fach de preservar las tradicions nos dona pas drech d’èsser crudèls, e es un fach objectiu e evident que la bovina implica lo patiment d’un animal.
 
En mai d’aquò, nos demandam perqué defendre la bovina mobiliza mai de mond que defendre la lenga, qu’es precisament lo sol trach identitari vertadièrament indispensable per manténer la cultura nòstra. Saique l’entorn de la bovina ten d’interèsses economics mai importants que la lenga.
 
D’aquel afar, nos inquieta a l’encòp que se presente los ecologistas coma d’enemics del país, e que las decisions del país se prengan pas al país. Per nosautres, aqueste afar es mai simple qu’impausar l’immobilisme de la tradicion, que n’impausar una reforma, que l’inscriure dins l’UNÈSCO o que l’enebir... Tot simplament conven que lo país la daisse evoluir de faiçon naturala. Sens interferéncias dels balhaires de leiçons de París, ni dels interèsses economics.
 
Esperam qu’en qualques decennis sauprem trobar de manjar e manténer nòstra identitat sens martirizar de bèstias e que nos sauprem organizar per viure totes confortablament sens polluir la planeta ni esplechar degun. E es possible que quand i serem arribats contunhem d’èsser occitans que vivon, pensan e parlan en occitan; un occitan del futur força mai evoluit ont benlèu lo pronom nosautres serà lo mai emplegat, e, en tot cas, amb una cultura qu’aurà evoluit amb umanitat, amb tot plen d’influéncias mas sens cap d’interferéncia ni opression imperialista. Es per aquela rason que volèm viure al país.



abonar los amics de Jornalet

 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris

Franc Bardòu
16.

#15 Si ben, mas m'atacatz a ieu — que pensatz saber qui soi —, e non vos podi tornar las atacas, ja que coma un àvol que sètz, vos amagatz darrièr un pseudonime debil. Vòstras atacas son sense fondament argumentatiu ; çò qu'equival a d'insultas e o de difamacions, interditas per la lei. Las listas de discuission coma aquesta son per discutir, per escambiar de vejaires diferents, non pas per umiliar las gents en public.

  • 6
  • 0
Pascau
15.

#12 Pas d'atacas ad hominem svp.
S'èm tant nuls qué hètz ací dab nosauts?

  • 6
  • 0
Franc Bardòu
14.

#12 Lo que pretend es pretenciós. Ieu, non prentendi res, disi çò qu'es… Qué ne vira de lo qu'insulta ?

  • 5
  • 0
Franc Bardòu
13.

#10 Non son contra-vertats ùmas vertats fondamentalas : los anarquistas republicans de 1936 a 1938 non an jamai agut de besonh de "leaders" d'opinion, tot simplament per amor qu'èran anarquistas. Per definicion, per principi, un(a) anarquista pensa d'esperel(a) : e aquò me sembla èsser lo principi fondamental d'una republica autenticament democratica. Lo pòble i es sobeiran per amor qu'i participa a cada decision. Non ai "d'ulhèras", coma lo prented vòstre prepaus difamant e insultant, mas de cultura filosofica, politica e istorica subre un subjècte que me ten al còr : la revolucion republicana anarquista en Catalonha e Aragon entre 1936 e 1938. "Ma" republica es aquesta, ni cap autra.

  • 6
  • 1
... bof
12.

#8 Los Republicans de Catalonha e d'Aragon non an jamai agut besonh de "leaders d'opinion",

Companys ? Macià ? Llach ? Fuster ? Puigdemont ? Rafa Oleguer ? Pep Guardiola ?

Damb las vòstas contra-veritats e las vòstas ulheras, me haratz pas créder que la cultura occitana contemporaneua es dinamica e desirabla. D'alhors digun lo cred pas, a despart de cinquanta-dus enlusernats que s'escaden quitament pas a apitar un movement seriós e estructurat.
Res d'estonant que lo monde s'estimi mei d'anar manifestar ende defénder las corsas de taurs que non pas una lenga qu'existís pas sonque dens los regrets de quauques militants.

Aqueths medishs militants, sovent, qu'an hèit colar dempuish 30 ans lo movement occitanISTA aflaquit, mès que podè encara balhar un chic d'espers a la debuta dau segle.

  • 2
  • 6

Escriu un comentari sus aqueste article