editorial
Volèm un espaci segur per la participacion de las femnas
Divendres que ve, serem lo 8 de març, una data ligada a la memòria istorica de las femnas obrièras e venguda un simbòl de las revendicacions feministas. Mai d’un sègle après aquel 8 de març de 1911, sèm totjorn luènh d’un Mond sens murtres pr’amor del genre, sens discriminacions e sens mesprètz. Avèm un pauc avançat, cèrtas, mas sèm encara plan luènh d’una societat que respècta plenament cada persona quin que ne siá lo genre. A mai, las avançadas atenchas las cal protegir davant certans extremismes politics, ideologics, socials e religioses que combaton los dreches de las femnas. Es doncas necite de nos conscientizar per far del Mond entièr un espaci segur que meta lo ponch final a las agressions sexualas e sexistas e als feminicidis.
Los dreches de las femnas son restacats amb los dreches de totes los collectius privats de privilègis. Un d’aqueles collectius son, sens cap de dobte, los pòbles minorizats coma lo nòstre. Ça que la, cresèm d’èsser encara luènh de l’egalitat en cò nòstre. Dempuèi qualques annadas trabalham per que Jornalet siá un espaci segur per la participacion femenina, mas es evident qu’avèm mal capital. Nos rendèm pas, totun. Volèm contunhar de trabalhar per prene consciéncia de nòstras errors fins a aténher un Jornalet amb una participacion femenina estrambordanta. Sabèm que lo feminisme es non solament l’egalitat, l’amor e la tendresa, mas sustot la justícia. Sabèm que sens feminisme aurem pas jamai una Occitània liura. Per tant, del meteis biais que sèm lèstes per rompre lo modèl tradicional dominant monolingüe, volèm tanben trencar lo modèl tradicional patriarcal.
Tota suggestion e tota ajuda serà benvenguda e mercejada. I cal arribar.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I-a una donada istorica e sociologica qu'es totjorn plan de rementar : las mai estrambordantas a fugir l'occitan, ligat a la societat rurala tradicionala prigondament inegalitària per la femna ( quantas cançons tradicionalas se'n faguèron lo resson !) per passar al francimand, alara presentat coma vector de promocion sociala emancipatritz e de modernitat, foguèron las femnas. D'aqui lor nombre pichon dins lo rodol occitanista, majoritàriament mascle. Lo paradox gostos, jà constatat per Joan Bodon e Robert Lafont, es qu'aqueles mascles que defendan l'occitan ne parlan coma de la lenga....mairala !
Òsca ! Polit editoriau !
Mas, Papioli se calculet que lo bordier vesia quauqu’a ren qu’era pas naturau. Quauqu’un venia; Non qu’era pus leu un char qu’arribava, mas un char de color, envirola d’una bela lutz dorada e au centre aperceguet una femna que portava en ela una brava energia. Son còr raiava la joia e quò se vesia sur son visatge. Papioli s’apreimet dau bordier. Una matriacha qu’accompanhava disset : « Per qual tracanard, nos en gavat de dius masles ? Diu, Alah, Elie, Yaveh, Zeus, Brahma, Vichnou, Jesus e d’en citar una vintena d’autres dins tot los pais dau monde.. Bonjorn la paritat daus sexes. La palma en reven a la trinitat catolica : lo pair es masle, lo filh z-es e lo sent-esprit tanben, tot aquò per remplaçar la mair, Sofia, la Sagéssa, la granda Divessa.
Quand lo patriarcat commencet a voler eradicar la Femna, i anet pas per quatre chamins. La seguet pertot, la laissant ni liura ni crana en degun luec, li fasan subir belcòp d’umiliacion, un ròtle de vaslet qu’assuma enguera en silenci dins de nombros pais tant arrierats coma sexistes. »
La matriacha contunhet:
« A la debuta, era la divessa. L’apelavan Ama mas es coneiguda sos d’autres noms. A portat dins son ventre totas las espeças viuvas. Nos a balhat la vita, assegura nòstra proteccion e avem frotjat sur ela. Es una energia, pura que se deplaça per milas virondeus, dietz milas malhums idrografics, cent milas sinuositas liquidas. Sa fòrta energia anima nòstra planeta e fortifia nòstra aura. A crubit tots los cars de terren emben un miliard de vius, plantas, insectes, auseus, serps, bestias a còrnas, bestias a borra, bestias a galaujas, bestias a bon diu, bestias a minjar daus fens. E au-dessus de las bestias a format de las reinas e daus reis, de las umanas e lòrs umans per renhar sur lo tot. Lòr a dich; setz los gardians d’aquilh parc e los jardiniers d’aquel jardin. La terra era treslusenta quand la Divessa marchava au mitan de las femnas. »
Lo culte de la divessa mair fuguet longtemps la sola religion coneiguda. Se pratica enguera chas los pòples prumiers sous la fòrma dau respect de tot çò que viu, de la natura, de la patz e de l’amor. Apres aquela armonïa venguet lo matriarcat puei lo patriarcat.
D'apres un texte trobat sur Internet.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari