En mens de dètz oras doas personas foguèron assassinadas a Marselha. Dins los dos cases, los crimes se debanèron a plena lutz del jorn, al mièg de la carrièra, davant de testimònis e amb d’armas de fuòc. Lo cas es que, per malastre, amb aquelas doas mòrts violentas son ja 15 las personas assassinadas dins la Ciutat Focèa ongan, çò que fa de Marselha un dels luòcs mai violents de tot l’Estat e aquò referma sa reputacion de vila mafiosa e perilhosa. Aquela sensacion, fondada sus aqueles crimes, risca d’alonhar lo torisme e los investiments, en mai de l’inseguretat e la paur que vivon sos abitants resignats.
 
Lo doble crime confirma l’incapacitat de las autoritats judiciàrias e policièras per resòlver una criminalitat qu’a totes los simptòmas d’èsser una violéncia mafiosa. Una guèrra entre de faccions criminalas es en marcha dins la vila e las fòrças de seguretat son incapablas de l’arturar. L’imatge de França, doncas, e del sieu flambant ministre de l’Interior, demòra fòrça tocat al nivèl internacional. Un tal nivèl de criminalitat e de violéncia lo vesèm solament, tocant Euròpa, dins qualques païses de l’Euròpa de l’Èst e en Itàlia.
 
Mas, subretot, l’estat francés deuriá garentir la seguretat dels ciutadans de Marselha. Permetriá, França, un nivèl similar de violéncia a París? La responsa es evidenta. Lo fach que Marselha siá una vila occitana, a la perifèria de la republica e amb una longa tradicion violenta, la convertís en un luòc idonèu pel relaxament de l’accion policièra, talament coma se la violéncia criminala foguèsse un mal endemic ont solament cal aplicar de suènhs palliatius davant la constatacion que i a pas cap de garison possibla. Meritan aquò los marselheses?