CAPÇALERA PAIS INVISIBLE

Actualitats

Es mòrt Rotland Pecot

Èra una de las grandas figuras de las poesia e literatura occitanas de la segonda mitat del sègle XX

| Alain Charrié

Rotland Pecot, lo barrutlaire, nos a laissats per son darrièr viatge: defuntèt lo 28 de novembre passat. Èra una de las grandas figuras de las poesia e la literatura occitanas de la segonda mitat del sègle XX.

Èra nascut en 1949 e l'occitan lo teniá primièr de son grand, que parlava provençal; puèi l’occitan l'aprenguèt de sa formacion e sos esfòrces. A 15 ans cabussèt pel primièr còp dins la Mirèlha de Mistral, que foguèt una epifania.

Comencèt d’escriure per la mitat dels ans 1960,  e sos primièrs poèmas foguèron publicats dins l'Armanac Provençau en grafia mistralenca. Lo primièr, en 1966, foguèt un ensag d'adaptacion del sonet de Ronsard Quand vous serez bien vieille.

Occitan e occitanista, amic de Jòrgi Reboul, de Robèrt Lafont... nos laissèt un testimòni unic d’aqueles periòdes condensat dins lo famós Avèm decidit d’aver rason (1969):

Venèm de nàisser
de la man d'ailà de totei lei vièlhei paurs
e dei vièlhs silencis...

En 1972 formèt lo grop literari Quatre Vertats amb Joan Larzac, Claudi Alranc, Joan Maria Petit e Jòrdi Blanc.

Puèi i a la passion dels viatges. Portulan recampa en dos volums sas experiéncias de viatge en Orient: Portulan, itinerari en Orient (1978), Portulan II (1980).

Rotland Pecot nos contèt un còp qu'èra un afogat de Mistral, pel subjècte, per la forma, pels païsatges... Mas cal dire que lo subjècte, la forma, los païsatges de Pecot avián pas gaire a veire amb los de Mistral. Mistral aviá pas fach lo hippie trail fins als mercats d’ashish d'Afganistan, ni traversèt America dels Estats Units a Brasil, ni coneguèt Liban, ni Curdistan, ni Índia, ni Paquistan, ni Tibet, ni lo País Dogon, ni Romania, ni lo nòrd d'Euròpa...  Pecot, si que faguèt tot aquò, e mai encara. L'òbra de Pecot es embeguda d'aqueles viatges, foguèt d'oxigèn per nòstra literatura arribat de pertot. Per aqueles qu'an pas agut l'astre de conéisser Pecot, recomandam la lectura de son poèma, Per Corto Maltese. I a una version musicada.

Sos escriches, d’una granda diversitat de formas, parlan sovent d'aqueles viatges, rescontres, escambis, e de libertat plenament viscuda.

Demest los libres de Pecot, n’avèm aicí a portada de man dos signats e dedicats de sa man. Un en provençal, çò qu'es normal, per çò qu'èra nascut a Castèurainard, l'autre en lengadocian, çò qu'es normal, per çò qu'aviá viscut a Rodés, puèi a Milhau, puèi a Montpelhièr.

Pecot faguèt de poesia, de teatre, d’ensag, de racontes, un roman pels joves marins, de teatre per adultes, una pèça de teatre per mainatges. Demest sos poèmas, d'unes venguèron de cançons, d'autres espèran lo moment d'èsser musicats.

Sas òbras son estadas estudiadas dins lo libre Enrasigament o nomadisme, trajectoire d'un écrivain occitan de la fin du XXe siècle, Roland Pécout, escrich per Maria Joana Verny, en seguida de sa tèsi de doctorat.

De vertat que Pecot fasiá pensar a Frank Sinatra. Se Sinatra se sabiá alucar una cigarreta plan elegantament sus l'empont, Pecot se sabiá tirar plan elegantament las clucas quand òm començava de l'entrevistar per la television. Pecot aviá una elegància dels gèstes e del parlar.

Pecot èra un poèta en rapsòde.

Pecot es mòrt e uèi sèm en dòl. Uèi es un bon moment de legir Pecot.

Deman, e a l'autre, e a l'autre, e a l'autre, serà un bon moment per legir Pecot encara.

 

Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.

Comentaris

MK Bru
6.

Trist es lo cèl, trista es la tèrra. Aprèp Joan Bodon, Robèrt Lafont, Ives Roquèta, Leon Cordas, Peire Pessamessa e Max Roquèta, aqui que Roland Pecout, lo darrièr gigant de la literatura occitana de l'efemèra renaissença occitana de la fin dau sègle vint ven de desaparèisser. N'i aurà ges. D'aqui dètz ans tot serà plegat. Segon lo mot de Mistral qu'agradava tant al paure Pecout, "l'Empèri de la lenga" es pas estat reconquistat. L'obra genocidària de Paris a tras que capitat, ai !
,

  • 0
  • 0
Joan Francés Blanc Estrasborg
5.

"Avèm decidit d'aver rason." Solide que te siás enairat amb qualque tartana, Rotland, mas contunharem de decidir d'aver rason, per tu e per totes los grands que nos an mostrat lo camin.

  • 11
  • 0
Miquèl Plasença
4.

Cossí se daissar pas ganhar per una tristesa immensa... immensa coma la plaça que teniá per nosautres. Pasmens demorarà totjorn dins nòstre còr e dins nòstre sovenir. Poirem cabussar dins son òbra tan rica encara e encara.

  • 10
  • 0
Ge Cairon Florentin d'Albigés
3.

Al conéisser de ton òbra ( fa temps ara...), cabussèri dins l'emocion pudica, dins aquela crida al partatge amb l'autre, d'aicì o de luenh...dins aquela lenga que sabiás tan plan far dire...
Que t'acompanhen los auçèls
Que t'amanhaguen los estèls

  • 8
  • 0
Cedric Arieja
2.

Oh puta canha...
Una granda pensada per lo qu'amb mon biais provocator ai bel temps escaissat (quitament dabanç el) "lo besson occitan de Leonard Nimoy" (pels coneissaires, i'avia una semblança fisica). Òme biaissut e aluserpit qu'era totjorn un plaser d'escambiar amb el dabanç un micrò (o aperp lo directe)

  • 5
  • 0

Escriu un comentari sus aqueste article