I aguèt lo dissabte 31 de mai, a Cotlliure (Catalonha), dins lo pichòt cementèri, un moment fòrt de performança poetica amb lo poèta e universitari Sèrgi Pey, qu’arribava a pè de Tolosa. Portava de centenas de letras (400) dins la boita de la tomba de Don Antonio. Declarèt, tal coma una mena de justificacion: “Lo factor es un complice, la poesia ritz amb la mòrt” (“Le facteur est un complice, la poésie rit avec la mort”).
Èra partit amb una pichòta còla d’estudiants e d’amics lo 16 de mai. En camin, s’arrestèt dins mai d’un vilatge ont foguèt aculhit amb la bandièra republicana espanhòla (roja, jauna e violeta).
A Carcassona, lo Joè Bosquet l’esperava en li disent: “pas una poesia de sòmi mas de revelh” (“pas une poésie de rêve, mais de réveil”).
En passant per las Corbièras, a Querbús, ne profechèt per rendre omenatge als que luchèron per un ideal de fe e de libertat. Nos anoncièt: “la poesia es erètja” (“la poésie est hérétique”).
Lo divendres, sus las plajas d’Argelers, en Catalonha, emplenadas de toristas, creèt una òbra efemèra per celebrar lo combat dels espanhòls per la republica e la libertat. Per aquò far, plantèt dins la sabla de canavèras que portavan las fòtos d’unes d’eles. Fidèl a las paraulas de son paire que vesiá dins l’escuma de la mar (a la Marenda) la sang e los excrements dels espanhòls, nos diguèt qu’el contunhava d’i véser aqueles camps de la vergonha portaires d’escorbut, tifus o dessentèri. Sus certanas caras del mond present, las lagremas lusissián...
Cal dire que setanta cinc annadas aprèp sa mòrt (22 de febrièr de 1939 a la Pension Quintana de Cotlliure), lo grand poèta espanhòl, A. Machado, contunha de recebre de corrièr dins sa boita de las letras! Èra present, lo factor de servici que relèva dempuèi quasi 40 ans son corrièr per lo menar als archius de la Fondacion Antonio Machado. Mai de 4000 documents i son servats e totes numerizats. Se pòdon consultar.
Dins un grand moment poetic, S. Pey se virèt cap a la tomba e coma se parlava a son vesin, lancèt: “Vòstra poesia a pas de passat, mas un present infinit que nos rend infinits dins lo temps” (“Votre poésie n’a pas de passé, mais un présent infini qui nous rend infinis dans le temps”).
Claudina Chalmeton
Èra partit amb una pichòta còla d’estudiants e d’amics lo 16 de mai. En camin, s’arrestèt dins mai d’un vilatge ont foguèt aculhit amb la bandièra republicana espanhòla (roja, jauna e violeta).
A Carcassona, lo Joè Bosquet l’esperava en li disent: “pas una poesia de sòmi mas de revelh” (“pas une poésie de rêve, mais de réveil”).
En passant per las Corbièras, a Querbús, ne profechèt per rendre omenatge als que luchèron per un ideal de fe e de libertat. Nos anoncièt: “la poesia es erètja” (“la poésie est hérétique”).
Lo divendres, sus las plajas d’Argelers, en Catalonha, emplenadas de toristas, creèt una òbra efemèra per celebrar lo combat dels espanhòls per la republica e la libertat. Per aquò far, plantèt dins la sabla de canavèras que portavan las fòtos d’unes d’eles. Fidèl a las paraulas de son paire que vesiá dins l’escuma de la mar (a la Marenda) la sang e los excrements dels espanhòls, nos diguèt qu’el contunhava d’i véser aqueles camps de la vergonha portaires d’escorbut, tifus o dessentèri. Sus certanas caras del mond present, las lagremas lusissián...
Cal dire que setanta cinc annadas aprèp sa mòrt (22 de febrièr de 1939 a la Pension Quintana de Cotlliure), lo grand poèta espanhòl, A. Machado, contunha de recebre de corrièr dins sa boita de las letras! Èra present, lo factor de servici que relèva dempuèi quasi 40 ans son corrièr per lo menar als archius de la Fondacion Antonio Machado. Mai de 4000 documents i son servats e totes numerizats. Se pòdon consultar.
Dins un grand moment poetic, S. Pey se virèt cap a la tomba e coma se parlava a son vesin, lancèt: “Vòstra poesia a pas de passat, mas un present infinit que nos rend infinits dins lo temps” (“Votre poésie n’a pas de passé, mais un présent infini qui nous rend infinis dans le temps”).
Claudina Chalmeton
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Antonio Machado ataquet violentament los catalans quan se debatiá l'Estatut de Catalonha al Parlament Espanhol. Quasiment tots los espanhols atqueron acarnissadament l'Estatu Catalan. Podián pas faire d'altre, alevat de bels paucs.
#2 La familla de l'Antonio Machado èra republicana dempuèi 3 generacions -e caliá aver de fetge per èsser republican al sègle XIX en Espanha- e son modèl èra la republica francesa. A mai d'aquò, lo poèta èra impregnat de cultura francesa (l'influéncia de Verlaine, e d'autres, es patenta dins sa poësia). Dins la caforna de l'Espanha "decimonónica" la republica francesa representava una avançada maldespièch de totas sas decas. Coma ditz Artur, Machado arribèt a cambiar de vejaire -sens comptar que jamai ataquèt Catalonha o los catalans, èra mai plan ignorància. Res a veire puèi amb, dins un autre país, l'antiflamenquisme acarnissat d'un Brel per exemple -se se m'es permés de comparar un cantaire poèta amb un poèta dels mai prigonds, umans e universals.
La poesia e los poètas an pas de patria, pas de frontièiras. La lenga de la poesia es universala e transparenta coma las bandièiras que portavan Sergí Pey e sos amics a Cotlliure. Los tèxtes de Machado atraversan l'espaci e lo temps; Joan Manuel Serrat, cantaire catalan censurat per Franco e un dels fondators de "la nova cançó", los metèt en musica e los portèt de l'autre costat de l'ocean...
Machado foguèt un 'anticatalanista acarnissat', coma quasiment tot lo mond del sieu ròdol. Lo setanta/oitanta per cent dels espanhols son de 'catalanistas acarnissats'. Machado fasiá coma fan tots. Mas cambiet en las darrièras annadas de a sia vida, quan se refugiet en Pais Catalan: en primièr a Valença, après a Barcelona e finalament a Cotlliure. Cal lèger los sieus escrits d'aquestas tragicas annadas. Machado avià lo dreit de cambiar de criteri, e ne cambiét. E aquò non es pas pauc.
Machado èra un anticatalanista acarnissat, s'amerita pas ren dels pòbles dont èra l'enemic de las loras libertats e culturas
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari