Sylvie Tauziède es una artista autodidacta, apassionada de dessenh, que descobriguèt l’aqüarèla en 2002. “Aquela tecnica me comola, me meravilhi davant lo caminament pres pels pigments dins l’aiga, e los efièches de suspresa que me resèrvan”, çò ditz l’artista, que precisa “las transparéncias, las valors e las armonias dins aquela alquimia”. Se ditz que l’aqüarèla es dificila, “va plan, aimi pas la facilitat”, çò nuança.
 
Tauziède preferís l’art figuratiu amb una preferéncia pels païsatges, mai que mai de rius e de bòsques. Immergida dins la sensibilitat de la natura, cèrca de reproduire un ambient e una atmosfèra: la frescor d’una cascada, lo murmur d’un riu, lo foguejar de la davalada... Pasmens, l’artista sovent a de còps de còr per de flors o una veitura vièlha...
 
“M’estaqui”, çò ditz Tauziède, “a la composicion en prenent mas fòtos sovenir, en imaginant lo futur tablèu. M’agradariá de progressar en mesclant lo figuratiu e de representacions mai trebolas dins lo fons, al limit de l’abstrach. Mon uèlh es totjorn amolat a l’espèra de çò que se m’ofrís: una lutz particulara, la color d’un camp...”
 
Certans sabents dison que Sylvie Tauziède es tròp estacada als detalhs, e mai, gràcias a aquò, auriá obtengut son primièr prèmi. “Alavetz, çò important es d’èsser fidèla a se meteis e de revelar çò que i a dintre se”, çò ditz.