Matieu Peitavin, ensenhaire d’occitan e de cinèma dins Vauclusa, es de saludar: traça sa rega segura dins l’escriure occitan en contunhant de publicar de pròsa en provençau maugrat lei dificultats qu’avèm de conquistar un lectorat dins la situacion d’ara e sensa parlar de la question tilhosa de la grafia dins aquesta partida d’Occitània. Contunha ansin ribon-ribanha e verai que son pas espés leis escriveires de sa generacion d’aguer relevat l’escomessa.
Après son matagòt modèrne, nos prepausa ara tres novèlas dins son recuelh Esperit de sau, tres tèxtes per dire promier, l’enfança trebolanta e mirgalhada de tot plen de tendrum dins sa relacion au paire amb benlèu de sovenirs sieus e tanben dos autrei tèxts que parlan dau mitan obrier dei saliniers e per acabar de l’enanar de la vidassa d’una vielha frema. Dins lo promier tèxt, Una mariòta, se sentís coma una votz, una auça tornada dau passat, relacion privilegiada e que fai gaug entre lo pichon e son paire pastissier. Es totjorn estranh de legir de tèxts sus aquesta bofiga de l’enfança que sabèm ben qu’un autor amb la distància dau temps e au travèrs dau prisma de sa maduresa balharà au racònte quauquarren a l’òsca de son sentir d’adulte que tremudarà en partida la realitat e lo sentit viscuts: cu se soven d’un biais precís de ce que trotava dins sa clòsca quora aviá quatre o cinc ans? La pensada dei pichòts es sovent ninòia, d’enfantolitge coma se ditz, de còps irracionala, e aquò se sentís pron dins la novèla que carreja d’esmai a bèl èime . A pas la carga critica dau remirable Libre de Catòia ont Bodon, en parlant tanben a la promiera persona en nom d’un enfant, aviá mes en scèna lo regard d’un pichon eissit dau mond deis enfarinats d’Avairon, nos balhant un libre fòrt a prepaus d’aquelei que son fòrabandits sus la talvera d’una societat. Coma dins de Joan Bodon, es a la promiera persona que se fai la narracion a travèrs dau regard d’un enfant. L’a tanben la simplicitat de la frasa corta que pica just e fai miranda per un racònte que ditz l’intim d’un autre biais: verai que l’esmai i es pas lo mesme. Dins leis annadas 70, sortiguèt, après lo libre de Bodon, los Papagais de JM Pèire que contava, amb una carga descabestrada, l’adolescéncia ferida e sa revòuta canina, aquí mai, un tèxt de la frasa corta e amolada coma un cotèu de saunar, una novèla que balhava lo còp de gràcia au mond dei papagais, valent a dire deis adultes...
Dins M. Peitavin, segur qu’es tant violent, lo mond a virat, s’es bensai pas abaucat mai siam pus dins lei bassacadas deis annadas 70: Matieu Peitavin, lei vertolhons de sa narracion nos menan puslèu devèrs ce que se debana dins l’esmarrador dei carnavelas d’un enfant, Tomàs Tomaset, per lo melhor e per lo pièger.
Teiric Offre
POITAVIN, Mathieu, 2015, Esperit de Sau, edicions de l’Aucèu Libre, illustracions de Jaume Privat, 165 paginas, amb traduccion en francés.
Se pòt comandar sul sit de l’Espaci Occitan dels Aups o sus Découvertes Occitanes.
Après son matagòt modèrne, nos prepausa ara tres novèlas dins son recuelh Esperit de sau, tres tèxtes per dire promier, l’enfança trebolanta e mirgalhada de tot plen de tendrum dins sa relacion au paire amb benlèu de sovenirs sieus e tanben dos autrei tèxts que parlan dau mitan obrier dei saliniers e per acabar de l’enanar de la vidassa d’una vielha frema. Dins lo promier tèxt, Una mariòta, se sentís coma una votz, una auça tornada dau passat, relacion privilegiada e que fai gaug entre lo pichon e son paire pastissier. Es totjorn estranh de legir de tèxts sus aquesta bofiga de l’enfança que sabèm ben qu’un autor amb la distància dau temps e au travèrs dau prisma de sa maduresa balharà au racònte quauquarren a l’òsca de son sentir d’adulte que tremudarà en partida la realitat e lo sentit viscuts: cu se soven d’un biais precís de ce que trotava dins sa clòsca quora aviá quatre o cinc ans? La pensada dei pichòts es sovent ninòia, d’enfantolitge coma se ditz, de còps irracionala, e aquò se sentís pron dins la novèla que carreja d’esmai a bèl èime . A pas la carga critica dau remirable Libre de Catòia ont Bodon, en parlant tanben a la promiera persona en nom d’un enfant, aviá mes en scèna lo regard d’un pichon eissit dau mond deis enfarinats d’Avairon, nos balhant un libre fòrt a prepaus d’aquelei que son fòrabandits sus la talvera d’una societat. Coma dins de Joan Bodon, es a la promiera persona que se fai la narracion a travèrs dau regard d’un enfant. L’a tanben la simplicitat de la frasa corta que pica just e fai miranda per un racònte que ditz l’intim d’un autre biais: verai que l’esmai i es pas lo mesme. Dins leis annadas 70, sortiguèt, après lo libre de Bodon, los Papagais de JM Pèire que contava, amb una carga descabestrada, l’adolescéncia ferida e sa revòuta canina, aquí mai, un tèxt de la frasa corta e amolada coma un cotèu de saunar, una novèla que balhava lo còp de gràcia au mond dei papagais, valent a dire deis adultes...
Dins M. Peitavin, segur qu’es tant violent, lo mond a virat, s’es bensai pas abaucat mai siam pus dins lei bassacadas deis annadas 70: Matieu Peitavin, lei vertolhons de sa narracion nos menan puslèu devèrs ce que se debana dins l’esmarrador dei carnavelas d’un enfant, Tomàs Tomaset, per lo melhor e per lo pièger.
Teiric Offre
POITAVIN, Mathieu, 2015, Esperit de Sau, edicions de l’Aucèu Libre, illustracions de Jaume Privat, 165 paginas, amb traduccion en francés.
Se pòt comandar sul sit de l’Espaci Occitan dels Aups o sus Découvertes Occitanes.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari