Pendent l’Edat Mejana, la noiridura èra sovent fòrça salada e tanben fòrça aromatizada. Los cosinièrs emplegavan de grandas quantitats de sal per preservar lo manjar e tanben fòrça espècias per eliminar la sabor de la noiridura contaminada.
Es pr’amor d’aquò que lo manjar medieval demandava d’aver un estomac de fèrre e d’ingerir fòrça liquids. Paradoxalament, èra pas frequent que se beguèsse d’aiga a causa de las dificultats d’obténer d’aiga potabla e las bevendas mai comunas sus la taula medievala èran lo vin, la cervesa e tanben lo pomat.
Lo pòble medieval, en general, sovent beviá fòrça, e mai encara s’òm èra acompanhat pels melhors amics. Normalament s’amassavan dins los ostals privats, e tanben dins las tavèrnas e dins las fèstas popularas. Es a aquela epòca que nasquèt l’usatge de brindar en far picar las copas e dire “Santat”, “À votre santé", “Gesundheit”, “Salut”, etc. Aquela abitud aviá sas originas dins la cresença populara que los esperits malignes intravan dins los umans a travèrs de la boca dobèrta. Aital, en far picar las copas, los diables s’espantavan e èran expulsats. Mas aquel fach de far picar las copas los fasiá rire fòrça e repetissián aquela accion un còp e un autre. Pr’amor d’aquò, aquela costuma populara faguèt pas qu’aumentar l’ingestion de bevendas.
Quitament los clergues e los monges bevián cada jorn, cal pas desmembrar que los monastèris medievals èran reconeguts coma los melhors creators de cervesa e de vin. Quitament uèi lo jorn, la Glèisa Catolica contunha de celebrar las fèstas d’una seguida de sants restacats a l’alcòl coma Sant Adrian (sant de la cervesa) o Vincenç de Saragossa (sant del vin).
Lo consume de bevendas alcolicas contunhava de créisser fins al ponch que venguèt redge excessiva e qu’al sègle XV l’umanista Poggio Bracciolini, dins un de sos viatges, qualifiquèt los alemands de “de barricas de vin”.
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc, que fa difusion d’Occitània e de l’occitan pel public ispanofòn.
Es pr’amor d’aquò que lo manjar medieval demandava d’aver un estomac de fèrre e d’ingerir fòrça liquids. Paradoxalament, èra pas frequent que se beguèsse d’aiga a causa de las dificultats d’obténer d’aiga potabla e las bevendas mai comunas sus la taula medievala èran lo vin, la cervesa e tanben lo pomat.
Lo pòble medieval, en general, sovent beviá fòrça, e mai encara s’òm èra acompanhat pels melhors amics. Normalament s’amassavan dins los ostals privats, e tanben dins las tavèrnas e dins las fèstas popularas. Es a aquela epòca que nasquèt l’usatge de brindar en far picar las copas e dire “Santat”, “À votre santé", “Gesundheit”, “Salut”, etc. Aquela abitud aviá sas originas dins la cresença populara que los esperits malignes intravan dins los umans a travèrs de la boca dobèrta. Aital, en far picar las copas, los diables s’espantavan e èran expulsats. Mas aquel fach de far picar las copas los fasiá rire fòrça e repetissián aquela accion un còp e un autre. Pr’amor d’aquò, aquela costuma populara faguèt pas qu’aumentar l’ingestion de bevendas.
Quitament los clergues e los monges bevián cada jorn, cal pas desmembrar que los monastèris medievals èran reconeguts coma los melhors creators de cervesa e de vin. Quitament uèi lo jorn, la Glèisa Catolica contunha de celebrar las fèstas d’una seguida de sants restacats a l’alcòl coma Sant Adrian (sant de la cervesa) o Vincenç de Saragossa (sant del vin).
Lo consume de bevendas alcolicas contunhava de créisser fins al ponch que venguèt redge excessiva e qu’al sègle XV l’umanista Poggio Bracciolini, dins un de sos viatges, qualifiquèt los alemands de “de barricas de vin”.
Aqueste article es adaptat del sit del roman Òc, que fa difusion d’Occitània e de l’occitan pel public ispanofòn.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Pas degun per me respóner ?
Que bevian la pita gent, los pacans ? L'aiga de las fonts e daus rius era pas bona ? De quau periòde de l'Edat Mejana se parla, que es fòrça long l'EM ? De quau classa sociala ? Se parla de las ciutats o de l'en defòra ?
A qui fau pausar la question ? Ente se pòt trobar l'article originau ?
Mercés per vóstras responsas.
#4 Aquò rai! Los legeires de Le Monde fan çò memes. Aquí la pròva que Jornalet es un jornal de referéncia.
Que bevian la pita gent, los paisans ?
L'aiga daus rius èra pas bona a beure ?
Un jorn, un bèu jorn, veiram un article de Jornalet sensa comentari linguistic ...
lo mot francés trinquer indica qu'aquesta costuma ei d'origina germanica 'trinken", en provençau existis l'expression turtar lo gòt, mai emplegar lo vèrb picar me sembla dobtós, qu'en provençau vòu dire batre e piquer se ditz ponher en parlant dei moissaus o d'autres insèctes, lo tavan m'a ponhut turtar = tustar coma l'auriatz compres. Coma se ditz de bon, en occitan centrau ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari