Segon d’informacions de l’AFP, lo districte del Miralh de Tolosa es dempuèi qualques nuèches la scèna de grèus incidents entre de joves de quartièrs rivals qu’ajustan los lors comptes amb d’armas de fuòc. I a agut fòrça mobilizacion policièra.
Un naut foncionari policièr descriu la situacion coma una “succession d’incidents grèus”. De fach, i aguèt almens 3 ferits dijòus de ser a Bagatèla. La nuèch de dimenge a diluns, s’èran ja mobilizats 150 agents après entendre qualques tirs amb d’armas de fuòc.
Segon las autoritats, aqueles actes son provocats per de joves de 20 a 25 ans, que qualques unes son coneguts per la polícia. “S’agís solament que qualques individús, absoludament pas de la populacion d’un quartièr, mas de qualques individús que noirisson l’enemistat (...) pendent certans meses o ans e que passan a la graduacion superiora (...), que passan dels còps de ponh a las armas”, çò diguèt la secretària generala de la prefectura Françoise Souliman, qu’apondiá que lo léser e la calor de l’estiu alimentavan tot aquò.
Dijòus passat, un jove de la Faureta recebèt un projectil dins l’abdomèn. Los mètges an capitat de lo traire de perilh.
Un autre jove, tanben conegut per la polícia, foguèt acusat e interpelat dimenge per ensag d’omicidi. Foguèt arrestat dins l’espital la nuèch de divendres a dissabte, pr’amor que l’avián plan tustat fasiá un parelh d’oras.
Dissabte de ser, una autra persona se retrobèt ferida quand una bala li freguèt lo cran. Dimenge de ser, una dotzena de fenèstras de veituras foguèron objècte de còps de fuòc. Qualques garatges tanben foguèron tocats.
Lo Miralh ja foguèt la scèna de susmautas violentas en 1998 e en 2005.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#2 Dins lo país tolzan ? Pecaire ! Tot es poirit d'en pertot ! Tolosa, Montpelhièr, Marsilha, Bordèu, Barcelona, Valéncia, Majorca, i sèm totei dedins ! Tre qu'un pauc de profièch especulatiu te vuèja micas per lei pòchas dei bragas, venes corresponsable de la misèria (o de l'apauriment) deis autreis, e/o de son acatament au trabalh, quora n'an un encara.
Aquò dich, mi sembla parlar, l'article, de crimis entre joves, joves que bensai, segon la definicion que lo comentari de Faidit laissa devinhar, son pas necessariament "inocènts" tanpauc, encara que victimas. A mon vejaire, lei tuaires e sei vicitimas respectivas son totei victimas de la societat capitalista de produccion e consomacion. O i siès dedins, bèn coma ba fau, o a pauc prèp, e tant melhor ; o ne siès defòra, e aquí començan leis emmèrdas e lei galèras que botan au caumatge, ai salaris de mèrda, ai contractes de mèrdas, au trafèc, au desespèr, a la violénica, a l'ignorància, ai drògas doças puèi duras, coma ba sembla entendre lo "Joan Mataire".
Çò que disent, aqueu, mi sembla, justifica pas de ges de biais la violéncia : l'explica. Es pas la vida dins lei banlegas de ciutadassas qu'es rufa ni violenta especificament : es pertot dins lo sistèmi capitalista, productivista e consumerista neoliberau, un sistèmi qu'es règde violent per totei e cadun, res mens. Lei democracias totei ne son despoderadas, rèn mens. A l'escala locala, meteissa violència, mai ostentatòria, mai dirècta, mai òrra. Eticament, onte es lo bèn, lo mau, e contra quau tustar per se traire d'infrèrn ? Onte es la bona violènica, aquela de se disputir lei parts de mercat dau petròli o dau tabac a l''escalon internacionau, o l'autra, de se disputir un barri pèr vendre de dròga dins un quartièr ?
La màfia a besonh de la misèria, pèr se poder mostrar necessària ai miserós. Ne fa son lièch. Manòbra man dins la man ambe lo liberalisme sauvatge, aqueu que n'apaurís milanta, que n'asservís la mitat (salariat precari) pèr lor laissar rèn que de micas, mentre que s'uflan la bodega entre accionaris e decidèires. Es tot parièr pertot, en America Latina, America anglofòna, Euròpa, pertot… Quicòm de poirit ! Te crese ! De poirit e de ferrolhat, tanbèn, car lei vicitmas de lei banlègas son pas capablas de destriar intellecualament l'origina de son mau estar dramatic… e letau… E siasquèssen lei solas ! L'incompreneson dau mau que nos roiga d'au dedins es maire de páur, e páur es maire de faiscisme, de justícia cèga, crusèla e d'exclusion. Talent consumerista e descompreneson dau sistèmi nos mènan au faiscisme… Es pas dins lei quartièrs que fau de justícia, mas de cap en cima de tota la societat mondiala.
Pèr véncer la violéncia, fau opausar lo dreit de proprietat au dreit de dignitat sociala incondicionala. Aquò vau pèr lei lengas, e pertot çò autre.
Que la vida siá dificila al Miralh, cadun o sap. Res de nòu. La vida es dura pertot. Mas aquò justifica pas cap que d'unes inocents sián violentats.
Un fach de violéncia a las personas es un fach, quinas que sián las circonstàncias. Los autors de violéncias fisicas son de criminals vertadièrs.
I auriá quicòm de poirit dins lo país tolzan ?
Adorabla secretària de prefectura. Çò ditz, la dòna "S’agís solament que qualques individús, absoludament pas de la populacion d’un quartièr, mas de qualques individús que noirisson l’enemistat". Sèm pas qque qualques individús que se passeja dins de bofigas de savon sotapenjadas al cèl coma nívols. "Cultivan l'enemestat", çò ditz ! Te pensas… Quand per capitar de ganhar fòrça moneda en pauc de temps (après nosautres, lo delivi) e que sèm afrontats de naissença a l'autoritat institucionala que nos a acantotnats a la misèria, l'autoritat de la Polícia, mas atanben la de l'escòla, quand a l'ostal i a pas degun que, de ges de biais, nos sàpia alestir una educacion que botariá sabers e civisme al centre de tota vida umana, i a pas gaire qu'un biais per se traire de la misèria materiala : lo trafèc ! Mas, ajatz pas páur, la populacion del quartièr, ela, es benastruga, patís pas ni de l'exili, ni del racisme, ni d'odiosa inegalitat, ni d'assimilacionisme mesclat de rejècte mespresant, non, non sèm pas qu'n ponherat de "racalhas que cultivam l'enemistat". E totes a l'entorn se demandan perqué, plan segur. O trafegam tot, e mai que mai l'enemistat ! Trafegam d'armas (lo mercat vira mai lèu plan, coma o podètz constatar), trafegam automobilas panadas per las acaminar cap a Africa, trafegam autoràdios, trafegam canabis e cocaïna (que lo prètz a fòrça bassat) mas… Aquò fa mond sus la plaça del mercat, e per se talhar plaça, al cap d'un moment, cal netejar pauc… Es pro sovent, mas pas tostemps, que cultivam alara, coma o dison, "l'enesmistat". Nos talham plaça, tè ! Lo borgés e son policièr son plan penats de veire joves coma nosautres tombar sul pavat de las ciutats de banlegas, mas que volètz, tot a son prètz, e mai la plaça ! E mai l'onor, tanben, qu'e mai se podètz pas veire cossí ni quant, n'avèm encara un, d'onor, nosautres, guerrejaires del non-res pòstmodèrne. Son los afars que viran, per nos traire de la misèria nègra. Enfin, la misèria materiala, es clar, pr'amor que per l'autra, lo plomb i cambiarà pas jamai res.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari