La sonda espaciala Juno de la NASA intrèt dins dimars de matin passat dins l’orbita de Jupitèr, après gaireben cinc ans de viatge dempuèi la Tèrra, çò rapòrta Vilaweb.
 
Es la segonda sonda que virarà a l’entorn de la planeta mai granda del Sistèma Solar, après Galileo, qu’estudièt Jupitèr e sas lunas pendent uèch ans. Mas aquela sonda aviá pas pro d’instruments per explorar al delà dels nívols de la planeta, çò que Juno, si qu’o poirà far.
 
Alavetz, a partir d’ara se poirà obténer d’imatges de Jupitèr amb una resolucion mai granda, perque Juno s’alimenta amb de placas d’energia solara. La sonda vira a cinc mila quilomètres de la superfícia de la planeta, çò es, dètz còps mai près que çò que s’èra fach abans.
 
 
Las tòcas de Juno
 
L’astronòm catalan Enric Marco explica dins son blòg de Vilaweb que ta tòca principala de Juno es de comprene l’origina e l’evolucion de Jupitèr. “Amb l’ensems dels nòus instruments scientifics que pòrta”, çò ditz Marco, “Juno examinarà la possibla existéncia d’un nuclèu planetari solid, farà una mapa detalhada de l’intens camp magnetic de Jupitèr, mesurarà la quantitat d’aiga e d’ammoniac dins l’atmosfèra prigonda e observarà las auròras de la planeta. La mission nos permetrà tanben de far un pas de gigant dins la nòstra compreneson de cossí se forman las planetas gigantas e lo ròtle jogat per aqueles titans dins la formacion de la rèsta del Sistèma Solar. Jupitèr es lo nòstre primièr exemple d’una planeta giganta e, doncas, sa melhora coneissença poirà provesir d’informacions fondamentalas per comprene los sistèmas planetaris descobèrts a l’entorn d’autras estelas ont la preséncia de gigants gasoses es constanta”.