Actualitats
Las identitats e solidaritats perdudas d’un caire e l’autre dels Pirenèus
Viure coma bons vesinses un libre de Patrici Pojada qu’analisa la coexisténcia dels pòbles frontalièrs qu’an partejat solidaritat, convivéncia, patz, e culturas
Se los Pirenèus son una barralha entre culturas diferentas o ben un luòc de contactes, d’amassada e d’escambis entre pòbles que partejan fòrça semblanças? La responsa l’auretz dins lo darrièr ensag de Patrici Pojada Viure com a bons veïns. Lo libre, que, o auretz comprés, significa en occitan "Viure coma bons vesins", es escrich en catalan, dins una pròsa que tot occitanofòn poirà comprene sens dificultat. Precisament la lenga es lo ponch de partença d’aquela òbra que demòstra los ligams entre los pòbles d’un costat e l’autre de la frontièra.
Una de las caracteristicas de las populacions frontalièras es que pendent los periòdes de guèrra entre los dos estats separats per aquela linha politica, an cercat mai que jamai la patz e la convivéncia. Una patz necessària per viure e practicar las activitats economicas pirenencas, coma l’elevatge o lo comèrci.
Ça que la, delà las “patzerias” e las semblanças culturalas e lingüisticas entre los pòbles transfrontalièrs, i a agut de fenomèns exteriors qu’an fach nàisser d’identitats desparièras al benefici dels dos grands estats, lo francés e l’espanhòl, e ansin la frontièra es venguda de mai en mai presenta, non solament coma realitat fisica e politica, mas tamben mentala e simbolica.
Patrici Pojada es un cercaire istorian e lingüista, originari del País de Fois. Es actualament professor d'istòria modèrna a l'Universitat de Perpinhan, membre del Conselh Lingüistic del Congrès Permanent de la Lenga Occitana, de l'Institut d'Estudis Araneses-Acadèmia Aranesa de la Lenga Occitana e foguèt tanben president del Grop de Lingüistica Occitana.
POJADA, Patrici. Viure com a bons veïns. Identitats i solidaritats als Pirineus (segles XVI-XIX). Editorial Afers, 2017. 296 paginas. 19 èuros.
Una de las caracteristicas de las populacions frontalièras es que pendent los periòdes de guèrra entre los dos estats separats per aquela linha politica, an cercat mai que jamai la patz e la convivéncia. Una patz necessària per viure e practicar las activitats economicas pirenencas, coma l’elevatge o lo comèrci.
Ça que la, delà las “patzerias” e las semblanças culturalas e lingüisticas entre los pòbles transfrontalièrs, i a agut de fenomèns exteriors qu’an fach nàisser d’identitats desparièras al benefici dels dos grands estats, lo francés e l’espanhòl, e ansin la frontièra es venguda de mai en mai presenta, non solament coma realitat fisica e politica, mas tamben mentala e simbolica.
Patrici Pojada es un cercaire istorian e lingüista, originari del País de Fois. Es actualament professor d'istòria modèrna a l'Universitat de Perpinhan, membre del Conselh Lingüistic del Congrès Permanent de la Lenga Occitana, de l'Institut d'Estudis Araneses-Acadèmia Aranesa de la Lenga Occitana e foguèt tanben president del Grop de Lingüistica Occitana.
POJADA, Patrici. Viure com a bons veïns. Identitats i solidaritats als Pirineus (segles XVI-XIX). Editorial Afers, 2017. 296 paginas. 19 èuros.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Viure com bons veins, malgrat los franceses que nos daissan pas viure.
#1 Cresi pas que lo « Massís Central » (concepte tot just centenari) siá una frontièra culturala mai o mens que los Pirenèus. Ensajar de provar la tèsi de « Massís Central, frontièra culturala » en s'apevant sul sol exemple de la « franquizacion » me sembla flac e garrèl. Se volètz dire que los grands aisses de comunicacion passan mai per l'èst e l'oèst del massís (e lo nòrd e lo sud), es una evidéncia que planhatz pro sovent.
Aprèp, tot merita d'èsser estudiat.
#1 Cresi pas que lo « Massís Central » (concepte tot just centenari) siá una frontièra culturala mai o mens que los Pirenèus. Ensajar de provar la tèsi de « Massís Central, frontièra culturala » en s'apevant sul sol exemple de la « franquizacion » me sembla flac e garrèl. Se volètz dire que los grands aisses de comunicacion passan mai per l'èst e l'oèst del massís (e lo nòrd e lo sud), es una evidéncia que planhatz pro sovent.
Si los pirèneus son pas una frontiiera culturala, lo Massif centrau z'es perque la civilisacion franca s'es developada vers lo sud en passar per las régions de planas (charenta, corridor daus ròses) e en evitar la montanha. Domatge que quò siaja pas estudiat dins lo mesme lanç.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari