Mans de Breish sortís un CD novèl: Ont se’n va. Son originalitat ven de sa causida, amb sos complicis musicians (e en particular son arrengaire Didièr Pascal) , de s’apiejar sus la musica jazz de la Nòva Orleans (revista de còps per l’engenh de Django Reinhardt).
 
Explica sa causida atal: “Aqueste album es un còp de berreta als milions d’africans deportats coma esclaus per bastir l’America blanca e enriquir los pòrts europèus de la Mar Granda. Es tanben un salut al mond de Loïsiana que sa lenga francesa foguèt tan mespresada e combatuda que l’occitan en çò nòstre. Malgrat aquel malaür grandaràs, aqueles pòbles creèron una musica que, coma l’aucèl, sap res de las frontièras e a conquistat la planeta: lo jazz”.
 
Mans de Breish s’es inspirat de las versions originalas per pegar de tèxtes occitans de meteis sentit: s’inspira d’un cant yiddish (“Bei mir Bist du Dschoen”), “Yes sir, that’s my baby” ven “Las Patanas”, canta las meteissas lagremas que Django Reinhardt e Stéphanen Grapelli, balha sa version de “La mar” del mèstre Trenet e lo Dimars Gras de la Nòva Orleans se transforma en una celebracion novèla de las fèstas de Lauquet. Lo CD compren atal nòu cançons qu’an caduna sa personalitat e son sens, de musica coma de paraulas.
 
Alara, crompatz lo CD, supèrbament enregistrat dins los estúdios d’Ives Sant-German, en Montanha negra. Cal saludar la recèrca permanenta de camins novèls pel cantaire audenc e, sustot, veire e escotar aquelas cançons sus scèna ont prenon tot lor ample. Una escasença de descobrir Mans de Breish al cornet de piston sus qualques tròces…
 
Contacte: mansdebreish(a)orange.fr
 
 
 
 
Alan Roch