Opinion
Ges de nostalgia: avancem!
Au mai passa lo temps, au mens sio d’èime nostalgic.
Cèrtas, coma chascun, ploro los moments chaloroses viscuts amb de personas aimaas, coma ploro lo mond aimats quora lo temps o pièger la mòrt me n’an separat.
Totun, benlèu perque sio crestian e creo en l’accion de l’Esperit dins nòstras vitas, contemplo l’avenir amb serenetat e espèr.
Amb una ironia que per ieu es pas un azard, sio actiu dins una glèisa evangelica situaa... en Charriera Telhard de Chardin! Se sap qu’aquel filosòf e paleontològ auvernhat e jesuita volguèc conciliar sa fe crestiana amb la realitat scientifica de l’evolucion de las espècias vivas. Ansin s’èra persuadit que l’èsser uman non cessèra jamai de progressar devèrs un ponch omèga per mean d’un aument gradual dal nivèl de consciéncia global.
Se la gent mal assabentaa pòt pensar que los occitanistas siam de nostalgics, ieu non o sio ren. D’efiech, coma serio nostalgic dau passat? E de quin passat? Lo ont lo mond morissián joves? Lo de l’inseguretat sociala e medicala permanenta? Lo ont la frema se deviá taisar e l’omosexual escondre? Ont totjorn s’arriscava de crebar de fam? Ont semblava normal de téner d’esclaus? Ont degun se preocupava pas de la desparicion d’una lenga o d’un pòble? Ont valiá mai la violéncia que la desobeïssença civila per resistir?
Es segur que i a de perilhs militars, sanitaris o tecnologics, qu’encara existís l’opression, que l’urgéncia ecologica es un desfís per l’umanitat e la vita, mas creo en aquest mot: endavant!
Cèrtas, coma chascun, ploro los moments chaloroses viscuts amb de personas aimaas, coma ploro lo mond aimats quora lo temps o pièger la mòrt me n’an separat.
Totun, benlèu perque sio crestian e creo en l’accion de l’Esperit dins nòstras vitas, contemplo l’avenir amb serenetat e espèr.
Amb una ironia que per ieu es pas un azard, sio actiu dins una glèisa evangelica situaa... en Charriera Telhard de Chardin! Se sap qu’aquel filosòf e paleontològ auvernhat e jesuita volguèc conciliar sa fe crestiana amb la realitat scientifica de l’evolucion de las espècias vivas. Ansin s’èra persuadit que l’èsser uman non cessèra jamai de progressar devèrs un ponch omèga per mean d’un aument gradual dal nivèl de consciéncia global.
Se la gent mal assabentaa pòt pensar que los occitanistas siam de nostalgics, ieu non o sio ren. D’efiech, coma serio nostalgic dau passat? E de quin passat? Lo ont lo mond morissián joves? Lo de l’inseguretat sociala e medicala permanenta? Lo ont la frema se deviá taisar e l’omosexual escondre? Ont totjorn s’arriscava de crebar de fam? Ont semblava normal de téner d’esclaus? Ont degun se preocupava pas de la desparicion d’una lenga o d’un pòble? Ont valiá mai la violéncia que la desobeïssença civila per resistir?
Es segur que i a de perilhs militars, sanitaris o tecnologics, qu’encara existís l’opression, que l’urgéncia ecologica es un desfís per l’umanitat e la vita, mas creo en aquest mot: endavant!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Las religions son pas de veritats, sonque d'opinions.
Las glèisas son pas democraticas, per que los pastors son pas democraticament elegits, e las idéas pas democraticament debatudas.
Tota veritat revelada se combat de per la rason, e tota glèisa de per la democracia.
#8#9 Segur, i-a un desaise...
Soi estonat de tombar sus de proselitism religiós dins Jornalet, e mai de protestantisme, çò qu'es lo pendent fondamentalista del crestianisme.
Lo protestantisme actual es clafit de sectas carismaticas animadas pel Esperit, que fa parlar en lengas, i-comprés l'occitan e sas variantas.
Lo movement es fòrt implantat als Estats Units e sosten Israèl e sa politica colonialista.
Lo sionisme es un ideologia que fasquèt d'una religion un pòble, que se creèt una lenga artificiala, l'ebrèu, e se fasquèt autrejar per la Societat de las Nacions Unidas un territöri ont i visquèron un antic pòble ebrèu o josiu.
De legir d'obratges israelians sus la fabrica d'un pòble...Shlomo Sand etc...
Atencion! Gara al populisme mistic!
Glèisa evangelica, eh ? Dins La Santa Estela Del Centenari, Joan Bodon fai un parallèl biaissut entre l'accion dels Testimònis de Jeovà e aquela dels occitanistas/felibres. Metafora en forma de clinhada farcejaira mas que revelèt tota sa vertat a dich que l'occitanituda se tustava lo cap contra lo real francès. Pensavi fins ara qu'aquò èra sonque una metafora e m'èri pas trachat que las doas "cresènças" poguessem se trapar dins la mèsma persona. Sorprenent e fòrça ensenhadis de las sendas que pòdon prene idèas e rasonaments.
L'atrape qualitós vòstre article, Mossur Barceló. En parlar daufinenc amai.
Vòle ajustar que chasca epòca ten una part d'aspèct positius, una part d'aspècts negatius. Me sembla que, se la nostalgia es permesa, vau mièlhs ne'n pas faire sos repais. Viure aicí e ara, es aquò que mai còmpta. Per bastir deman, o chau faire a partir dau present emb d'una guinchada vèrs lo passat. Las grandas linhas son bònas quand son un pauquenet soplas e las certituds son melhoras quand son movedissas sans esageracion.
Las iniciativas popularas, las alternativas senudas, la presa en consideracion de la particion collectiva onte chasca nòta ajustada a costat d'una autra es menada a s'endevenir per lo ben comun mès dinc lo respèct de sa musicalitat pròpia, l'esfòrç d'umilitat amai la consideracion de l'anma e d'una fòrça de vida sobeirana, tot aquò deu èstre, segon ieu, los engredients d'una recèpta que poiriam nommar, tota emperfacha siágue, "armonia".
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari