Opinion
Una autra societat e Pasolini
En Itàlia, mai que mai dins lo nòrd, s'amolona, maugrat de timidets senhaus d'encoratjament, lei victimas dins un tragic bilanç que fa chasque jorn créisser nòstra ànsia, e nos embarra encara mai dins nòstre embarrament.
Un detalh atrai mon atencion: es lo còr economic de l'estat italian que lo grèvament tòca aqueu flagèu sensa fin. Jamai non aurai gaug de la mòrt ni dau dòu, mai bessai podriam meditar un pauc, au mieg de la catastròfa, sus la societat que se'n tròba tresmudada. Es l'anma dau capitalisme italian, aquela societat, e amb lei subtilei distincions de nòstrei confinaires sus leis indústrias e lei comèrcis essenciaus ò non, siam menats a s'interrogar nosautres pereu sus çò important ò non.
De qué avèm besonh de verai? Se comandi encara quauquei libres, o resèrvi non a d'interès economics poderós mai a d'eficaç artisans coma aquelei de l'Espaci Occitan deis Aups, e quand se tracta pas de menjar intellectuau, me tafura primier lo menjar corporau. Me distàncii dau consumisme jornadier.
E pensi a Pier Paolo Pasolini. L'inclassable Pasolini, poèta, escrivan, cineasta, intellectuau engatjat, elegant empurador d'idèas. Que podiá a l'encòp far de poesia friolana e adaptar au cinèma una òbra de Sade per demostrar la fondamentala inumanitat, l'essenciau antiumanisme dau faissisme. Se sentiá solet quand aviá comprés que la cara modèrna faissista non es pus lo militarisme de Mussolini, mai la pensada totalitària consumista.
L'auràn assassinat per o aver denonciar? Es possible. Mai se l'òme nos manca, tragicament defuntat, sa pensada es encara viva. E la setmana venenta, vos semondrai una traduccion occitana d'un article que demòstra l'actualitat de sa reflexion.
A la setmana que vèn, adonc!
Un detalh atrai mon atencion: es lo còr economic de l'estat italian que lo grèvament tòca aqueu flagèu sensa fin. Jamai non aurai gaug de la mòrt ni dau dòu, mai bessai podriam meditar un pauc, au mieg de la catastròfa, sus la societat que se'n tròba tresmudada. Es l'anma dau capitalisme italian, aquela societat, e amb lei subtilei distincions de nòstrei confinaires sus leis indústrias e lei comèrcis essenciaus ò non, siam menats a s'interrogar nosautres pereu sus çò important ò non.
De qué avèm besonh de verai? Se comandi encara quauquei libres, o resèrvi non a d'interès economics poderós mai a d'eficaç artisans coma aquelei de l'Espaci Occitan deis Aups, e quand se tracta pas de menjar intellectuau, me tafura primier lo menjar corporau. Me distàncii dau consumisme jornadier.
E pensi a Pier Paolo Pasolini. L'inclassable Pasolini, poèta, escrivan, cineasta, intellectuau engatjat, elegant empurador d'idèas. Que podiá a l'encòp far de poesia friolana e adaptar au cinèma una òbra de Sade per demostrar la fondamentala inumanitat, l'essenciau antiumanisme dau faissisme. Se sentiá solet quand aviá comprés que la cara modèrna faissista non es pus lo militarisme de Mussolini, mai la pensada totalitària consumista.
L'auràn assassinat per o aver denonciar? Es possible. Mai se l'òme nos manca, tragicament defuntat, sa pensada es encara viva. E la setmana venenta, vos semondrai una traduccion occitana d'un article que demòstra l'actualitat de sa reflexion.
A la setmana que vèn, adonc!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Qu'ès brave de parlar de Pasolini! Sustot de l'òrra Saló. :) Me fariá plaser de legir que mai pensas de la siá òbra. Vertadièrament sonque podiá gessir d'un esperit malaut o d'un gèni. Esperam que passe lo malur. En cò nostre sèm a venir fòls.
Mercés per aquel omenatge a PPP. Esperi ambe impaciéncia l'article que ve de GJB sus aquel escrivan qu' a celebrat lo Friûl, terra ambe lenga latina pròpia e terra de rescòntre entre lo monde venecian, eslava e germànic. Aquel escrivan es a l'antipòda de la macronalha, a agafat lo partit " del monde que son pas res "( als uèlhs de la dicha macronalha !) contra "los qu'an capitat" (e las "start-up") qu' an fargat la societat actuala, condemnada per l'actuala catastròfa sanitària ! PPP es estat un gran amic e afogat de la lenga occitana. Pèire Bèc a revirat en occitan d'unes dels sieus poemas.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari