Opinion
La justícia pecaire
La campanha de la presidenciala es partida d’un biais frenetic per la seguretat. Los mèdias son claufits das declaracions fulgurantas d’un fum de candidats enferonits denonciant lo daissar-far de la justícia. Es l’encant per anonciar mai de plaças novèlas dins las presons e aquò es la sola politica dau lotjament qu’ausiscam.
E au mitan d’aquel bramadís se publiquèt la setmana passada una tribuna contra l’anar de la justícia, signada per mai de 5000 magistrats. O fan! Plan mai de la mitat daus jutges, vaquí un eveniment bèl, qu’aqueste monde son pas de la mena agitada o portada a faire d’espets (nimai portats a l’estrambòrd joiós!)
Dison “Nautres magistrats, volèm pas mai d’una justícia qu’escota pas e cronomètra tot”. Lo contrast es totau amb la cridadissa que jamai parla dau fons, das condicions de la justícia. Aquò per poder contunhar incantacions e sisclaus que fan l’audiéncia.
Lo fons es aqueste: i a aviá 8600 jutges en 2018 e uèi 9000, primièra augmentacion dempuèi de decadas. En 1900 n’i aviá 8200 per 39 milions de franceses e ara sem mai de 67 milions.
E la societat de fa mai d’un segle èra plan mens judiciarizada: los divòrcis èran rares, pas de còde de la rota, de l’environament, ges de justícia de la familha… Lo nombre d’afars es vengut espantant. Sonque pel penal fuguèron 4,2 millions d’afars tractats en 2018.
En comparar amb la mejana europenca França a dos còps mens de jutges e quatre còps mens de procurors. E parlam de la mejana pas daus melhors.
Ve, la situacion de la justícia sembla plan la de l’espitau. I a quicòm que truca!
E au mitan d’aquel bramadís se publiquèt la setmana passada una tribuna contra l’anar de la justícia, signada per mai de 5000 magistrats. O fan! Plan mai de la mitat daus jutges, vaquí un eveniment bèl, qu’aqueste monde son pas de la mena agitada o portada a faire d’espets (nimai portats a l’estrambòrd joiós!)
Dison “Nautres magistrats, volèm pas mai d’una justícia qu’escota pas e cronomètra tot”. Lo contrast es totau amb la cridadissa que jamai parla dau fons, das condicions de la justícia. Aquò per poder contunhar incantacions e sisclaus que fan l’audiéncia.
Lo fons es aqueste: i a aviá 8600 jutges en 2018 e uèi 9000, primièra augmentacion dempuèi de decadas. En 1900 n’i aviá 8200 per 39 milions de franceses e ara sem mai de 67 milions.
E la societat de fa mai d’un segle èra plan mens judiciarizada: los divòrcis èran rares, pas de còde de la rota, de l’environament, ges de justícia de la familha… Lo nombre d’afars es vengut espantant. Sonque pel penal fuguèron 4,2 millions d’afars tractats en 2018.
En comparar amb la mejana europenca França a dos còps mens de jutges e quatre còps mens de procurors. E parlam de la mejana pas daus melhors.
Ve, la situacion de la justícia sembla plan la de l’espitau. I a quicòm que truca!
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
"En comparar amb la mejana europenca França a dos còps mens de jutges e quatre còps mens de procurors. E parlam de la mejana pas daus melhors." E la mejana europèa non es qu'una referéncia de las "liberalas", es a dire de dreita dura. Mancam de mai en mai crudèlament de personal de santat, per amor que son de mai en mai maltractats (pression rendabilista "liberala"), de professors (e non parlem de l'ensenhament de las lengas ditas "regionalas"), de servicis publics e totun, la campanha electorala non se mobiliza que sul manten d'un òdre de mai en mai injust e incompreensible valent a dire, en realitat, d'un desòrdre), d'una societat de contròlte, e de repression. Non an lenga (oficiala) que per parlar de "reduccion de las despensas publicas", de las privatizacions, del demesiment de la fonccion publica. Lo pòble es de mens en mens servit e l'informacion es de tal biais controtlada qu'al final demanda a èsser de mens en mens servit, e donc, de patir de mai en mai. Situacion de las absurdas, mas perfièitament orquestrada mediaticament. Lo problèma que nos senhala J.L. Blenet, ben a rason, s'inscriu dins aqueste enecastre, totalament. Brandisson las pelhas per suscitar páurs injustificadas, e distraire los pòbles de çò que li deuriá far páur a de bon. Puèi declaran que son la solucion, susbvelhar, castigar, res de nòu jol solelh del capitalisme mondializat. Mas çò novèl es l'ignorància galaupanta dels electors davant los enjòcs reals d'aquela decisa democratica dramatica.
Del mai la collectivitat de desengatja (politica de dreita, donc) e del mens podèm respondre als besonhs elementaris d'un bon fonccionament democratic. E del mens las gents o sabon destriar. E del mai venon manejablas. Cadun per se (politica de dreita), res per totes (o, mai exactament, gaireben totes…). Mas qui defend realament una politica d'esquèrra, uèi, amb un respècte menimós, non solament del pòble, mas, efectivament, dels pòbles ? E qui la reclama ?
La justiça, l'ospitau, l'escòla, lo scientific tots dau monde que se trompan jamais. Son dau monde qu'aurian dins lòr especialitat tots los poders dau monde.
Pertant son tots de las victimas que devan obeissença aus poders en plaça coma lo poder politic qu'a p'un poder mesme si essaia de far creire lo contrari. Devan obeissença aus poders economics e financiers au detriment de la justiça e daus servicis publics.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari