Lo 31 de març de 2012, nasquèt Jornalet. Fasiá de temps que lo preparàvem e decidiguèrem aquela data per lo far espelir al moment de la granda manifestacion per la lenga occitana que se teniá a Tolosa. Dotze ans son ja passats e sèm encara aicí.

Sèm pas las personas mai apropriadas per o dire, mas avèm la percepcion que per fòrça occitans, legir aqueste quotidian es una abitud de cada jorn o de cada setmana. Aquò es justament la tòca que tot mèdia cèrca e podèm doncas afirmar qu’avèm atench una partida importanta de nòstra tòca. Volèm, doncas, grandmercejar los legeires, los collaboradors, los redactors, los opinants, lo corrector, l’encargat de la locucion dels articles e tota la còla que fa avançar aqueste projècte; e, solide, los anonciaires que nos ajudan a finançar, las institucions que nos donan tanben un còp de man e l’associacion dels Amics de Jornalet. Res de tot aquò seriá pas possible se manquèsse un dels elements qu’avèm mençonats.

Après lo miracle d’aver viscut sièis ans sens cap de finançament, dins la setena annada nos arribèt fin finala una ajuda pas brica mespresabla de la Generalitat de Catalonha, que permetèt de perseguir modèstament nòstre trabalh. Totun, çò que fa venir vertadièrament possible aqueste jornal son las contribucions individualas, los dons que nos pervenon per PayPal, e los sòcis de l’ADÒC (associacion de drech catalan) e de l’associacion Los Amics de Jornalet (associacion de drech francés). Avèm tanben una botiga en linha, ont se pòt crompar de libres e disques gràcias a d’acòrdis amb l’IEO d’Arièja, l’Institut d’Estudis Araneses e Pagès Editors.

Nòva estapa

Jornalet, quotidian occitan d’informacions comença ara una nòva estapa dins son dotzen an d’existéncia. Après aver anonciat la suspension del mèdia l’ibernacion es pas arribada gràcias al fach que nos es arribat d’idèas e de proposicions interessantas que nos an portat de vam e de coratge. Manca, totun, las ressorsas financièras que contunham de recercar.

Avèm començat l’annada amb nòus membres tant a la còla de redaccion coma la de comunicacion e estrategia. Aqueles refortiments jonhon nòstres ja competents cap-redactor, collaboradors, corrector e locutor, en creant una còla dinamica, especializada, divèrsa e engatjada. Avèm tanplan renovelat lo sistèma d’organizacion del trabalh.

Reconeissèm que los cambiaments son ja evidents. Benlèu los legeires auretz remarcat una reduccion dins lo volum d’actualitats publicadas cada jorn: aquel ajustament es una part conscienta de nòstra estrategia per garentir una distribucion mai equitabla del trabalh, en nos permetent de manténer la qualitat dels contenguts mentre que cercam d’espandir la còla e de trobar de mejans financièrs.

Vos grandmercejam per vòstra paciéncia e vòstre sosten mentre qu’entamenam aquesta nòva estapa. Amb l’engatjament renovelat e lo sosten continú de nòstres legeires, aspiram a créisser e evoluir per contunhar de prepausar cada jorn d’informacions, d’opinions e tota mena de contenguts en lenga occitana.

Sèm Pas una Ficcion

Jornalèt nasquèt fa 12 ans jos la devisa “legís, pensa, escriu” en tot prepausar un espaci nòu ont legir, comentar, partejar e viure las actualitats e las opinions en occitan e a la faiçon occitana. Ongan, a mai, avèm presentat un espòt publicitari jos la devisa “Sèm pas una ficcion” qu’a per tòca de mostrar qu’un mèdia numeric coma aqueste prepausa un biais de tractar l’actualitat en marge del rambalh informatiu que presentan los rets socials, sovent plens de nòvas falsas, que nos menan devèrs la polarizacion sociala. L’espòt publicitari explica que Jornalet ofrís un jornalisme doç amb un vejaire critic e sustot engatjat.

Los occitans conscients d’o èsser vivèm de contunh jol jo de la negacion. Lo país dins lo qual volèm viure nos es negat e la lenga que parlam existís pas oficialament delà Catalonha e Aran. Patissèm un mesprètz social a causa de nòstra lenga, de nòstre accent, de nòstra identitat, e nos exigisson d’explicas sus l’educacion qu’avèm causida per nòstres enfants, suls pegasolets que portam sus la veitura e, en general, sul nòstre biais de comprene lo Mond e sa diversitat. “Nos dison que sèm una ficcion”, çò ditz l’espòt en tot soslinhar, justament, que “sèm pas una ficcion”.

E ben, Jornalet nos vòl ajudar a demostrar que sèm pas una ficcion, que i a d’autres biaisses de viure al país. Per tant, ofrís un sit d’informacions, d’opinions e de debat ont o podèm far “sens pèrdre de vista nòstre país, nòstra vida vidanta, aquò d’aquí, çò d’aicí.”

Mercés a totes los qu’avètz caminat amb nosautres. Mercés a totes los que nos acompanhatz sus aqueste camin “de cap a l’immortèla”.