“I a doas còlas d’amics que ne’n vòlon 100 gramas e cinc autras que n’en vòlon 50. Los coneissi totes. I aurà pas d’embrolhas. Lor fau lo grama a 7 o 8 €, los daissi vendre un pauc del costat d’Andernòs, Arès o del Cap-Ferret per se pagar lor fumeta (aval i vau pas que per m’amusar de tot biais) e se passa ben, lo monde es content. “
 
Arribarem e nos parcarem pròche las pompas d’essença, onte son luses e cameràs. Vendran l’un aprèp l’autre, s’arrestaran a l’estacion, sortirà de lor autò una persona soleta que vendrà querre sa comanda alprèp de Kenza.
 
“ Se’n tòrna e se’n va. Seguenta! Fasem mèfi de pas èsser seguits e tornam a Marchaprima. Fiesta! Anem! Au malh! “ çò diguèt Filon en pagar amb un bilhet tot frostonhat.
 
Era una afar que capitava ben.
 
Sem lèu passats en mòda rotina: Filon se passejava lo ser sul baloard de la platja amb Sofià o Kenza, anavan al contacte d’una còla, s’aqueles èran interessats prenian la moneda e fasian qualques passes amassa, amb una o doas (2 gramas alara) o tres d’aquelas personas, lo temps d’escambiar lors 06. ... e per la cosina demorada de costat de servir lo demai de la còla, estabosit.
 
Ieu gaitavi los cònhos, los autres manganas... e se tot se passava plan dins las transaccions. Tre que i aviá l’eventualitat d’un problèma, n’avisavi lo Filon e anavi al contacte per far diversion.
 
Se sarrar d’una cosina soleta a l’espèra d’una venda que se fasiá dragar, a tè, vaquí mon òme!
 
M’entresenhar sus la localizacion d’un endrech que se trapava per astre del costat opausat als collègas, mercés plan Mossur l’Agent.
 
Demandar a un dealer se vendiá de la Haze, e bè non, mon colhon, e comparar l’efièch de cada varietat, fumi pas que d’èrba, desolat.
 
Etc, etc, etc...