L’incendi de la catedrala de París l’a amortat una pluèja de milions d’èuros, çò qu’a entraïnat una tièra de reaccions. D’un caire, lo Mond entièr a plorat la catastròfa, de l’autre s’es remarcat que “la pauretat es una decision politica”, coma diguèt Pedro Scher. Quitament lo conegut prèire francés, Guy Gilbert, a deplorat las prioritats de l’argent: “Òsca per las pèiras mas caldriá benlèu abans s’ocupar dels umans”, çò a dich.
 
De soslinhar la reflexion del jornalista e politician occitan, Dàvid Grosclaude, que considèra que la devastacion de la catedrala parisenca es una catastròfa, mas es pas la primièra catedrala a aver besonh d’èsser rebastida. Dins un article publicat dins Le Peuple Breton, Grosclaude remarca l’excessiu tractament mediatic e patriotic de la catastròfa e afirma qu’”un monument a pas que la valor que se li conferís”.
 
A mai, Grosclaude planh la manca de coeréncia que la ten l’emocion dels politicians franceses coma Mélenchon, Macron, Hollande, Fillon, Sarkozy e los autres. “Pòdi pas desmembrar que los meteisses se calan (o de còps que i a se regaudisson) quand aqueles monuments de cultura que son nòstras lengas se consumisson pauc a cha pauc, privats d’atencion e de consideracion,  en rason d’una politica destruseira de la diversitat lingüistica”. Dins aquel sens, Grosclaude considèra las lengas “de monuments qu’aculhisson de milièrs d’ans d’istòria, de milions de paginas de literaura e de milions de jorns de l’istòria de l’umanitat”.
 
Aquela manca de coeréncia lo jornalista bearnés la demòstra en citant un discors de Macron sus la francofonia e de declaracions de Mélenchon contra l’ensenhament en breton.