Actualitats
Brahim Ghali, elegit nòu cap del Front Polisario
Ghali n’èra fins ara lo responsable de la branca politica
L’istoric Brahim Ghali es estat elegit nòu secretari general del Front Polisario e per tant prendrà la carga de president de Republica Aràbia Saharauí Democratica (RASD) après la mòrt de Mohamed Abdelaziz lo 31 de mai passat, qu'ocupèt aquela foncion gaireben 40 ans.
Ghali èra fins ara lo responsable de la branca politica del Front Polisario e es estat elegit cap de l’organizacion al congrès extraordinari organizat pel Front dins la “wilaya” (província) de Dakhla, dins los campaments de refugiats saharauís de Tinduf (Argeria). Pendent lo vòte, Ghali a obtengut 1766 sufragis sus 1895, çò rapòrta l’agéncia d’informacions oficiala saharauí SPS.
Ghali es un dels fondadors del Front Polisario e a ocupat las cargas de pus nauta responsabilitat de l’organizacion coma ministre de la guèrra, delegat del Polisario a Madrid o ambaissador de la RASD en Argeria.
L’Article 51 de la Constitucion de la RASD establís qu'automaticament lo secretari general del Polisario es nomenat cap de l’estat.
Ghali nasquèt a Esmara lo 19 d’agost de 1949 e militèt dins lo movement independentista contra las autoritats espanhòlas de l'alavetz colonia del Sahara Espanhòl. Foguèt un dels fondadors del Front Popular de Liberacion de Saguia Al Hamra e de Río de Oro, e foguèt nomenat primièr secretari general del Polisario al congrès del 10 de mai de 1973.
Participèt a la negociacion d’escambi de presonièrs amb l’estat espanhòl e après la sortida de las tropas espanhòlas foguèt nomenat ministre de la defensa (1976-1989). Ocupèt un pòst al Comitat Executiu fins en 1989 e foguèt membre del Secretariat Nacional (1999-2015).
De 1989 a 1993 foguèt lo cap de la Segonda Region Militara; de 1993 a 1998, ministre de la defensa e en 1989 participèt a la comission de negociacion que pachèt l’alta al fuòc amb Marròc que prevesiá l'organizacion d’un referendum d’autodeterminacion encara en espèra.
Foguèt ministre dels territòris ocupats dempuèi 1998 fins en 1999 e representant del Polisario a l’estat espanhòl entre 1999 e 2008. Es considerat coma un dels membres mai influents del Front Polisario.
Un país de descolonizar
Lo 14 de novembre se compliguèt los 35 ans de la partença de l’estat espanhòl dels territòris de la Republica Aràbia Saharauí Democratica. Après la partença dels espanhòls, los saharauís proclamèron la lor independéncia mas l’invasion marroquina provoquèt un conflicte qu’encara es luènh d’èsser resolgut.
Aquel país foguèt considerat coma una partida del territòri espanhòl de 1884 a 1976. Considerat a partir de 1934 coma una província espanhòla de mai, vegèt coma la consciéncia nacionala dels sieus abitants se despertava pendent los ans 1970. Foguèt en 1973 que lo grop de resisténcia Front Polisario comencèt la lucha contra los colonizaires espanhòls. Eles reconeguèron lo drech d’autodeterminacion d’aquel pòble en 1976 mas permetèron que los marroquins e los mauritans los envasiguèsson aquel meteis an.
L’invasion comencèt quand Marròc lancèt 300 000 civils contra las frontièras del Sahara Occidental en 1975. A aquela epòca, lo dictator espanhòl Franco èra a mand de morir, e foguèt lo nòu rei Joan Carles Ir que signèt l’abandon del territòri, en despièch dels dreches dels sieus abitants.
Ghali èra fins ara lo responsable de la branca politica del Front Polisario e es estat elegit cap de l’organizacion al congrès extraordinari organizat pel Front dins la “wilaya” (província) de Dakhla, dins los campaments de refugiats saharauís de Tinduf (Argeria). Pendent lo vòte, Ghali a obtengut 1766 sufragis sus 1895, çò rapòrta l’agéncia d’informacions oficiala saharauí SPS.
Ghali es un dels fondadors del Front Polisario e a ocupat las cargas de pus nauta responsabilitat de l’organizacion coma ministre de la guèrra, delegat del Polisario a Madrid o ambaissador de la RASD en Argeria.
L’Article 51 de la Constitucion de la RASD establís qu'automaticament lo secretari general del Polisario es nomenat cap de l’estat.
Ghali nasquèt a Esmara lo 19 d’agost de 1949 e militèt dins lo movement independentista contra las autoritats espanhòlas de l'alavetz colonia del Sahara Espanhòl. Foguèt un dels fondadors del Front Popular de Liberacion de Saguia Al Hamra e de Río de Oro, e foguèt nomenat primièr secretari general del Polisario al congrès del 10 de mai de 1973.
Participèt a la negociacion d’escambi de presonièrs amb l’estat espanhòl e après la sortida de las tropas espanhòlas foguèt nomenat ministre de la defensa (1976-1989). Ocupèt un pòst al Comitat Executiu fins en 1989 e foguèt membre del Secretariat Nacional (1999-2015).
De 1989 a 1993 foguèt lo cap de la Segonda Region Militara; de 1993 a 1998, ministre de la defensa e en 1989 participèt a la comission de negociacion que pachèt l’alta al fuòc amb Marròc que prevesiá l'organizacion d’un referendum d’autodeterminacion encara en espèra.
Foguèt ministre dels territòris ocupats dempuèi 1998 fins en 1999 e representant del Polisario a l’estat espanhòl entre 1999 e 2008. Es considerat coma un dels membres mai influents del Front Polisario.
Un país de descolonizar
Lo 14 de novembre se compliguèt los 35 ans de la partença de l’estat espanhòl dels territòris de la Republica Aràbia Saharauí Democratica. Après la partença dels espanhòls, los saharauís proclamèron la lor independéncia mas l’invasion marroquina provoquèt un conflicte qu’encara es luènh d’èsser resolgut.
Aquel país foguèt considerat coma una partida del territòri espanhòl de 1884 a 1976. Considerat a partir de 1934 coma una província espanhòla de mai, vegèt coma la consciéncia nacionala dels sieus abitants se despertava pendent los ans 1970. Foguèt en 1973 que lo grop de resisténcia Front Polisario comencèt la lucha contra los colonizaires espanhòls. Eles reconeguèron lo drech d’autodeterminacion d’aquel pòble en 1976 mas permetèron que los marroquins e los mauritans los envasiguèsson aquel meteis an.
L’invasion comencèt quand Marròc lancèt 300 000 civils contra las frontièras del Sahara Occidental en 1975. A aquela epòca, lo dictator espanhòl Franco èra a mand de morir, e foguèt lo nòu rei Joan Carles Ir que signèt l’abandon del territòri, en despièch dels dreches dels sieus abitants.
Articles relacionats
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Que haja molta sort e que durant son mandat puga aconseguir un reconeissament de l'ONU per far lo referendum.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari