Opinion
Lo solstici d’estiu qu’es aquò per ieu?
Avant-perpaus: queu breu texte fuguet escrich en obrador d’escritura au moment dau solstici d’estiu, constituís un testimonhatge dau sentit de l’autora rapòrt a queu periòde dins la lenga tala coma se parla dins la Montanha lemosina (planetge de Miuvachas).
Anueit, vos aimariá parlar dau solstici d’estiu. Me sovene que ma granda me racontava coma la gent lo festegen dins son vilatge. Me disiá que lo monde preparavan un grand fuòc au mitan dau vilatge e (de la vetz a l’escòla). Los dròlles fasian la ronda e jugavan a arcar lo fuòc en chantar. Tot lo vilatge era convidat.
Lo solstici d’estiu es per me lo simbòu d’une granda espanduda per la gent, per la natura e quò es lo moment que los jorns tornen longs, ente la lutz se fai mai viva. Tota la natura peta de verd, frutja e balha tot plen de legumas e de frucha (las favas, las favas en gruns, los peseus) per exemple.
Las fresas, las framboisas e tota la frucha roja perque balhan de las vitaminas e beucòp d’energia. Mas de mai, quò es lo moment que la gent pòden far espelir dins lo monde totas las reflexions qu’an gut dins lo dedins de lurs còrs pendant l’ivern, quò es tanben lo moment que lo monde se tornen en ilh-mesmes e prenen lo temps de se pausar. Benleu que son devenguts mai savis, e melhors e aura podràn tot tornar ufrir au Monde.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Extrait d'una chanson trobada sur you tube :" La danse de la poussière"
I avia daus champs, i avia una tribu;
I avia lo tambor au desvelh de la terra; i avia dau misteri.
E puei i aguet aquel silenci, e aquel òme que se calhet. E dins son silenci se transformet en aubre. Un redond d'òmes, de femnas, de mainatges se faguet alentorn de l'aubre.
Pòrta en mes las marcas de la terra nafrada.
Ome negre me libera. Liberat de mas chadenas, dansa, dansa...
Femna negra sei la pòrta de la vita e lo rison dau perdon.
Liberat de mas chadenas, dansa, dansa...
E, tots mos frairs e sòrs de l'univers, tota l'umanitat accueillant nòs còrs liberats au pus priond de nòstres.
Iò me rementi lo tamborinaire que passava per carrièra per anonciar lo fuòc de sant Joan que se tendrià coma cada an sus la plaça còsta la glèsià. « Avis a la populacion parapatapam ça fasià, ongan parapatapam, coma de costuma parapatapam parapatapam se tendrà lo fuòc de sant Joan cap a la glèisià, tot lo monde i es convidat parapatam parapatam « D’aquel temps s’anonciva tot de pel tamborinaire (lo vèsi enquèra..)
I erèm totis convidats per rescompassar lo fuòc, beurre qualques botelhas pels grands, per nosaus los jovenòts èra un pschit irange o lemon (un vèire pas mai !). Se fasià la ròda a l’entorn del fuòc, qualques musicaires jogavan e totjorn s’acabava per lo « se canta ».
Los joves en edat de se maridar ça fasian una carba de trescalan que penchanvan a la pòrta de la jove qu’aurian ben volgut per femna. D’autris agachavon las estelas.
Tot aquò se fasquèc fins a la annadas 65 – 66 çò me sembla.
Fasià temps ja qu’anavi a l’escola ambe la bicicleta 5km per anar 5 per s’en tornar, èra plan abans los ecològistas, pluèja, aura, freg, nèu, nuèch, calor auratges, raissas e lo demai aguèri tot, amai los cans que t’acotsavan pel camin e t’i calià quichar sus la pedalas.. !
Soi astruc d’aver coneissut tot aquò, aquel temps tornarà pus ! mas podetz èsser segur que l’escambiariá per ren de ren !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari