Lo pastre aragonés Ángel Luis Saludas escriu dempuèi 47 ans un diccionari del dialècte belsetan de la lenga aragonesa, parlat a l’ora d’ara per a pena una vintena de personas. Son òbra es ara lo tèma d’un documentari entitolat 21 000 mots que ven de capitar un micromecenatge per que siá menat a bon tèrme, e que mòstra sa lucha contra la desaparicion de la lenga e denóncia la manca de sosten de las institucions.Vilaweb ne publica un bèl reportatge.

Saludas ditz qu’o fa “per militància” e que parla tostemps la lenga amb los abitants de la Val de Bielsa, que la parlen o simplament la comprengan.

Segon los expèrts, la situacion de l’aragonés es critica e sens sosten institucional poiriá desaparéisser abans la fin del sègle. Es una de las lengas mai minorizadas d’Euròpa, e es parlada per aperaquí 25 000 personas en Aragon, dont un pauc mai de 8000 serián de locutors natius. La comunautat de neolocutors que vòlon recobrar la lenga es creissenta e, dins las escòlas d’Aragon, las demandas d’estudiar l’aragonés e lo catalan despassan sovent las previsions.

I aguèt un periòde escur ont las autoritats lo consideravan coma un dialècte, e las lengas catalana e aragonesa d’Aragon passèron un marrit moment entre 2013 e 2016, quand èran oficialament nomenadas per mejan d’eufemismes estonants: l’aragonés s’apelava LAPAPYP, sigla espanhòla per “lenga aragonesa pròpria dels airals pirenencs e prepirenencs”, e lo catalan li disián LAPAO, sigla espanhòla de “lenga aragonesa pròpria de l’airal oriental”. Puèi, semblava que poirián beneficiar d’una cèrta reconeissença, mas lo govèrn regional d’Aragon es a l’ora d’ara fòrça ostil a las lengas autras que lo castelhan.