Dempuèi un moment, avèvi remercat suus hialats sociaus una mena de tendéncia a la nostalgia. Publicacions de totas dambe vielhas fòtos en negre e blanc, acompanhadas d’un tèxte qu’exprimissèva lo regret deu temps passat.

A còps una classa d’escòla tota immobila que hasèva la pausa davant lo fotografe, on èra dit qu’a l’epòca tot anava de plan, e lo monde èran fòrça uroses, a còps un grop de polidas gojatas dens las annadas setanta dambe la legenda: “Èran polidas vòstas mairbonas.”

A la debuta me soi drin trufat d’aquesta mòda nostalgica, que desbremba los problèmas de l’epòca per ne guardar pas que lo milhor.

Me risèvi tanben d’aquestes tèxtes un drin ricicules, escrits sus un ordenator o un tindarèl, publicats sus un hialat sociau, qu’explican que lavetz la vita èra bèra pr’amor qu’i avèva ni ordenator, ni tindarèl e ni hialat sociau …

Mes au parat de la resulta de las eleccions europèas passadas, èi cambiat d’idèa. A la ràdio un jornalista entrevistava una persona qu’avèva votat peu RN per ne conéisher las rasons.

E la persona entrevistada ça responoc: “Vòli tornar trobar la vita d’abans”. Tot s’enclariscoc. Benlèu qu’aquestas publicacions son pas tan nècias qu’aquò.

Benlèu que son, volontàriament o pas, mes ara cresi meslèu volontàriament, una mena de propaganda dambe la tòca de hèr pensar au monde que lo periòde actuau es marrit e que cau tornar a la situacion d’abans. Quicòm contra lo progrès fin finala, tecnic o sociau.

Es fòrça aisit de hèr pensar que la violéncia puja, lavetz que los omicidis en França, entre 2000 e 2020, son estats dividits per 2!!! Qui ac sap? Es fòrça aisit de hèr desbrembar la vita mauaisida de las annadas 60 abans las lutas socialas e la situacion de las hemnas, qu’avèvan pas lo dret abans 1965 de daubrir un compte dens una banca sens la consentida de son marit.

Sovent la causa es que, dens son joenèr, un uman es fòrça mès inchalent, a mens paur, la vita le sembla mès agradiva que non pas quan es vielh.

Se cau doncas mauhisar de la “paleontolatria” (l’adoracion deus temps passats) o, se volètz, lo “Èra-milhor-abans-isme” qu’es d’un costat sovent faus, e pòt miar a causidas erronèas sus la basa d’un sentit au lòc d’una vertadièra soscadissa.