Menam en Peiregòrd una experiéncia fòrça interessanta per’mor d’eissaiar de tornar socializar la lenga, que quò vòu dire de rendre sa preséncia normala dins l’espaci public: lo “Tchatch’oc” a Perigüers e “Chant’en oc” a Grand Brassac. L’idèia es simpla: trobar un luòc de passatge, de boira, de contacte amb lo monde non occitanista (entendut coma sensibilizats a l’occitan e a sas problematicas de lenga minorizada) e i portar nòstra votz. Se far auvir. Coma? Per lo biais lo mai ludic e estetic qu’existís: la chançon en lenga nòstra.
 
La recepta:
 
Se trobar un collèga o dos, preste de te segre dins l’aventura. Dos o tres arleris qu’an pas freg a las chambas.
 
Partir a la recercha d’un luòc aculhent ont auretz la certitud d’i poder téner un rendetz-vos regular (un còp lo mes sembla un bon ritme). Per exemple, nautres avem chausit de zo far chade tresen dimecres dau mes. Lo luòc pòt èsser, o pas, un endrech dau vòstre canton, etiquetat occitanista, o pas (çò qu’es benleu melhor per lo public que volem tocar).
 
Blocar un orari que conven au maximum de personas, l’ora de l’aperitu devers 7 oras dau vespre juscas a 9 oras o mai per los mai valhents?
 
Se bastir un pitit repertòri de chants (coneguts o non… Mas subretot qu’aimatz plan e que sabetz chantar).
 
Preveire quauquas fotocòpias (entre 10 e 20) daus textes qu’avetz previst de far. Aconselhe de chantar pas mai de tres chançons per serada, que fau tanben prene lo temps de caquetar, de far coneissença, e d’eschamjar sus las actualitats culturalas localas. En breu, desvolopar daus liams.
 
Atencion, quò es pas un cors d’occitan, mas probable que los que venen ne van retener quauqua ren, o quò pòt èsser un prumier pas per orientar vers un talhier de lenga. Autra chausa, quò es pas tanpauc un endrech per venir purar sus “la lenga que creba e nautres que sem los darriers” o per explicar pendent 3 oras qu’aquí se parla pas exactament coma en quauque luòc mai... Sem quí per nos rejauvir, prene e balhar dau plaser, passar un bon moment.
 
Per començar, quò vau mielhs de chausir de las chançons simplas (Diga Joaneta…) puei podretz chausir de las chançons en rapòrt emb lo periòde de l’annada: Nadau, Carnavar, las sasons… O bentot chausir un tema que vos agrada mai (chants de Provença, rondeus gascons chantats, chants de trabalhs o de revòuta)... Quò es important tanben de respondre a la demanda daus participaires, que segurament auràn l’enveja de perpausar daus chants qu’aiman plan. Oblidetz pas de farjar una lista de difusion electronica per far passar las informacions e prevenir lo monde.
 
Veiquí! Que dire mai? De las chançons, ne’n mancam pas! N’avem a bodre! Quò es ben temps de se far auvir! Riscam pas grand chausa.
 
Si cerchatz un (pitit) projècte, una resolucion aisada de téner per acabar cranament aquela annada tan purida? Montatz lo vòstre c(h)ant’en òc!
 
Veiretz que leu n’i a que vendrán vos perpausar de venir animar daus eveniments, coma quò manquet de se far a la festa dau pastis de Perigüers ujan, malurosament anullada per causa de Covid.
 
Amai, ajudaretz un cafetier qu’a segurament mestier d’aumentar sa practica per manténer son activitat. Endonc, tesiquetz pas, e quand tot l’espandi occitan será crubert de milierats de cant’en òc / chant’en òc, nos organisarem una granda festa a tot petar, una diumenjada a chantar sens relambi a s’espetar la cornhòla.
 
Obludetz pas quelas paraulas dau grop Peirguda: “Un pòble que canta es un pòble viu!”