Un fum d’articles e d’emissions dison de longa l’espanta estabosida que de populacions totas creson d’enormitats que son lo contrari de la realitat. E de comentar amb una pietat auturosa lo pauc d’esperit daus pòbles qu’engolisson atau de cracas tan gròssas.

Mas per o plan comprene basta de nos agachar un pauc mai.

Atau França argumenta dempuèi ara sègles qu’en rapòrt as lengas autoctònas cau absoludament una lenga comuna. E aquò justifica d’impausar l’ensenhament dau sol francés e d’enebir d’ensenhar las autras, las particularas.

Es d’evidéncia una contradiccion absoluda. Se i a lenga comuna vòl plan dire convivéncia es a dire ensenhament a l’encòp de las particularas e de la «comuna». Justifica pas brica çò que se faguèt e contunha de se faire qu’es politica de lenga unenca e non pas comuna. E eliminacion das autras.

Aquela falsièra plan vesidoira, evidenta e grossièra, es pasmens cantada de longa amb afan per la quasi totalitat dau mond politic e mediatic. E la gaucha es pas la mens devòta d’aquela messorga d’Estat psalmodiada coma vertat ontologica.

Vesèm aicí cossí una falsetat grotèsca passa per vertat dins l’opinion de tot un país e justifica una accion crudèla e duradissa d’eliminacion. Atau es, la populacion francesa sosten amb tranquillitat e bona conciéncia la ruina de patrimònis vius immenses das culturas dau país.

Las mentidas evidentas de l’Estat, plan engolidas per la populacion, son pas una exclusivitat exotica.