Dins sos 71 ans, lo jornalista Mumia Abu-Jamal sembla condemnat a morir en preson. Lo 25 de març passat, la Cort Suprèma de Pensilvània refusèt definitivament d’examinar los recorses presentats en favor d’aquel ancian membre de l’organizacion afroamericana de las Pantèras Negras, encarcerat en 1981 pel murtre presumit del policièr Daniel Faulkner, una acusacion que l’a totjorn dementida el.

De racisme dins lo procès

Aquel refús del tribunal es arribat malgrat las pròvas nòvas que demòstran tant lo racisme present dins tot lo procès judiciari coma lo pes de la polícia corrompuda de Filadèlfia sus las decisions judiciàrias, çò rapòrta L’Humanité. En setembre de 2024, la meteissa cort ja aviá refusat d’examinar aquelas pròvas per de rasons proceduralas, en jutjant la peticion “tardièra”, malgrat la descobèrta recenta d’elements nòus.

Dos còps a mand d’èsser executat

Mumia foguèt condemnat a la pena capitala en 1982 e passèt 29 ans dins lo corredor de la mòrt. Dos còps a mand d’èsser executat, es viu gràcias a una fòrta mobilizacion dins lo Mond entièr. En 2011, sa pena de mòrt foguèt conmudada en preson a perpetuitat sens possibilitat de libertat condicionala.

Malgrat sos problèmas de santat, Mumia contunha d’escriure e d’ajudar amb de conselhs legals als autres presonièrs. A mai, quita pas d’estudiar e es a alestir una nòva tèsi doctorala.

Combat per la justícia sociala

La solidaritat internacionala, que l’evocava Jornalet ja en 2014, contunha. Pertot, de manifestacions se son tengudas amb lo sosten de son filh màger Jamal, e recentament a San Francisco, Oakland e San José. D’autras iniciativas son previstas a Filadèlfia, Houston, dins la ciutat de Mexic e a Berlin per demandar sa liberacion.

Per Mumia Abu-Jamal, lo combat es pas acabat. Ni lo personal, ni lo de la justícia sociala, lo meteis que l’exprimissiá ja en 2014 dins una entrevista: “Avèm un sistèma qu’aperten als rics, que pren pas en compte ni los paures ni la majoritat de las gents als Estats Units. E per aquela rason nòstre trabalh deu èsser de nos mainar dels desmembrats, de donar la paraula als qu’an pas la possibilitat de parlar o d’èsser escotats, coma los presonièrs, los mai desfavorits…”.