Opinion
Ua entrevista d’Alessia Trivellone, coordinatora de la mustra Les Cathares, Une Idée Reçue
Alessia Trivellone qu’ei istoriana, mèstra de conferéncia a l’universitat Pau Valeri de Montpelhèr e en 2018, que parlèm dens aquestas colonas de la mustra qui coordonè: Les Cathares, Une Idée Reçue. Après aver entrevistat l’istorian Julien Théry l’an passat, qu’èi avut la chança de poder parlar dab era tanben.
Las ideas qui’m semblan essencialas
E atau com Julien Théry, Alessia Trivellone qu’insisteih qu’”arrés ne nèga pas la realitat de la crosada contra los Albigés e arrés non nèga pas la realitat deus lenhèrs.”
L’acusacion de negacionisme e las comparasons dab l@s negacionistas de la Schoah qu’ei donc injustificada quand parlam de cercaires qui remeten en question ua part de çò qui pensàvam saber suus eretics “catars”.
Desolat camarades occitanistas mes si’vs voletz har un avís en acòrd dab la recèrca istorica actuala sus la crosada albigesa, que pensi que’vs va caler interessar tanben a aqueste corrent (Julien Théry, Robert I Moore, Alessia Trivellone, etc).
En efèit que sembla d’i aver un dissensus entre l@s istorian(a)s suu subjèctes e ne pensi pas
— qu’arrés dens la comunautat militanta occitanista ne sia pro expèrt tà trencà’u
— que lo fèit que d’uas credenças sian mei confortablas que d’autas e’ns posca indicar si son vertadèras o pas.
— que lo fèit que d’uas credenças sian mei confortablas que d’autas e’ns posca indicar si son vertadèras o pas.
La crosada albigesa, ua guèrra civila?
A un moment dat qu’emplegui lo tèrme de “guèrra civila” tà parlar de la crosada albigesa. Qu’ei dilhèu mau causit, mei que mei dens un media occitan.
Que pensavi sustot a las divisions entre los diferents poders lengadocians de l’epòca… Mes qualificar aquò de “guèrra civila”, qu’ei déjà considerar que lo Lengadòc o l’Occitania èran país units a l’epòca, çò qui n’èra pas lo cas.
Ne’m brembi pas quaus istorian(a)s qualifiquèn la crosada albigesa de “guèrra civila”, donc ne sèi pas s’ei pertinent. N’esitetz pas a comentar si n’i a qui ac saben.
Quauques tròç revirats
A prepaus de Guilhèm Belibasta: “Que risqui de’n liurar un portrèit plan mensh charmant, fascinant que lo deu personatge de romans”
En italia a l’epòca de la crosada albigesa, “Que i a vilas completament declaradas ereticas peu papa per’mor qu’avèn gausat demandar ua fiscalitat au clergat”
En “off” après qu’avossi copat l’enregistrament, que’m demandè perqué la soa mustra èra estada meilèu mau arcuelhuda dens lo mitan occitanista e que semblava sincerament de descobrir aquestas problematicas de memòrias militantas e lo mauaise qui pòt provocar la remesa en question de cèrtas certituds cap au passat.
… Mes ne’n voi pas díser tròp per’mor dab la mea maishanta memòria que riscarí de desformar los sons prepaus.
Qu’esperi qu’aquesta entrevista harà préner consciéncia de la loa error aus camarades qui pensavan que tot aquò èra secretament militantisme anti-occitan e a aqueths qui pensavan qu’Alessia Trivellone ne coneishè pas pro las sorsas en occitan de l’epòca (que’n parla a la fin).
Los obratges citats:
— Jean-Louis Biget. Hérésie et inquisition dans le Midi de la France e Eglise, dissidences et société dans l’Occitanie médiévale
— Robert I Moore. Hérétiquese The War on Heresy: Faith and Power in Medieval Europe
— Mark Pegg. The Corruption of Angels: The Great Inquisition of 1245-1246. Pareisherà en francés lèu.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
"Mes daubuns istorians que contestan çò qui n'ei presentat com lo hons teologic."
E non pas çò qu'ei (mai) picat a hum de calhau suu telefonet.
#4 Arrés ne denega l'existéncia d'ua eretgia dens lo Lengadòc ad aquesta temporada. Ni la realitat deus secutaments e de las persecussions. Mes daubuns istorians que contestan çò qui ei presentat com lo hons teologic de çò qui n'ei lo hons teologic.
Lo dualisme qu'estó la purmèra eretgia a la quau lo cristianisme avó de har rampèu e que vadó la matrícia deu discórs de la gleisa sus las eretgias a viéner. De mei la teologia "catara" qu'ei coneguda sonque a truvers de çò qu'avoèn los "catars" qui èran susmetuts a la "question". Un drin com los acusats deus procès de Mosco que fenín per adoptar lo ròtle e lo discórs qui'us èra impausat peu póder stalinian.
Per aquestes istorians, l'eretgia qu'èra ua reaccion a la refòrma gregoriana qui estó adoptada uns detzenats d'annadas abans e qui balhè mei anar mei de póder au clergat. Mes, tad eths, ne s'èra pas emparada sus ua vision religiosa de tipe dualista.
Aquò ne cambia pas teca a l'istòria.
Qu'èi de dòu har que daubuns occitanistas e sian fixats sus credéncias tan foscas (vertat qu'ei ne sabem pas gran causa de çò qu'èra lo catarisme au punt de'n har un dògme religiós de non pas mei questionar...
#11 Osh e damned, chalria un libre per respondre a tot çò que demandes. Vèio qu'es lejut l'article lumenos de Roquebert qu'es una bòna respòsta als desconstuccionistas. Roquebert avia una formacion de filosofia, e s'èra format coma istorian, breu, sabia de qué parlava. Bon, a la lèsta :
-l'i a un rapòrt dialectic, coma o ditz, entre la reforma gregoriana e las eresias. La reforma melhora la cultura teologica dels clergues, lor permete de compréner mielhs los textes dels paires de la Gleisa ; a un autre nivèu, organisacionau, lo Papa e son estat-major (clunisians e cistercians premiers) impausa sa lectura e ne tira de conclusions practicas suu foncionament de la Gleisa coma institucion (centralisme e ierarquia, définicion dels sacraments (mariatge, peniténcia) discipline interna (impausicion dau celibat dels preires...). Mas dau còp, d'unes éléments dau clergat se pòion opausar a aquò, sieie que tròben que vai trop luenh e compromete de pausicions aquesias, sieie que vai pas pron luenh dins lo retorn per ex. a la pautretat evangelica. Consideran doncas que la Gleisa tala coma es vengùa traïs la veritat de la doctrina, e van donas cercar dins los textes evangelics las basis d'un retorn a la fe vertadiera, amb l'ajua de las polemicas dels premiers sègles. E per ex. sufis a d'unes de liéger St Augustin e sa réfutacion dau manichéisme per l'inversar e trobar los elements de dualisme que van permetre l'espelison de la doctrina dels "bons òmes" o amics de Dieu. Lor sufis, après, de dire qu'inventan ren, mas que dison de causas que la Gleisa vertadiera (la sieuna) a totjorn mantengùas dins la clandestinitat despuèi las originas : brèu, de lor ponch de vista, los eretges, son lo Papa e sa banda !.
-Chau ben que l'i aie agut de monde per défendre d'idèias dualistas, senon vèio pas l'intérés per los catolics d'o inventar, non pas qu'èra mai aisit de confondre totas las "dissidéncias" en una sola, los vaudeses per ex. Or, fan la distinccion entre vaudeses e "catars", e los uns e los autres la fan tanben, d'abord que polemican entre elos, coma las diferentas branchas dau trotskisme entre elas (sio ieu qu'avio sugerit aqueu paralèl a Roquebert, vint ans en reire).
-Se Trivellone a besonh d'ajua suus documents en occitan, a que de traversar la fac e venir au despartiment d'occitan, sufis de demandar, degun la manjarè. Per parlar de Peyrat, chau veire, as mon telefòn.
#15 A, genhèc! Justament aqueste article qu'ei essenciau dens lo debat e ne l'aví pas enquèra lejut! Mercés!
#14 "Avetz lejut, ara, qu'assimilava A. Trivellone aus negacionistas de la Schoah? A jo que'm sembla clar." Totjorn pas a ieu, critica lo metòde similar, assimila pas una persona a una autra.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari