Dissabte passat, qu’èra la prima deus contaires en Gèrs. Dab un drin de retard, que ve’n vau contar un.
 
Un còp èra, un jornalista de Ràdio País qu’estó espudit a l’entrada d’un eveniment culturau.
 
L’ahar que’s passa a la prima deus contaires de 2022, co-organizada per l’Ostau Gascon.
 
Lo son president qu’ei un ancian sòci de Ràdio País; que n’estó vueitat l’an d’abans adarron de quauquas pelejas de tiracotèth. Que trobè donc ací lo parat de har las tornas, e que s’i gahè donc, en travant au mèdia l’accès a la gran sala. Tanlèu arribat, lo noste jornalista qu’estó arcuelhut per quauqua gausialha, que ne gausi pas escríver ací! b’èra luenh en tot cas de la bona arcuelhença qui solè recéber quan anè a l’encontre d’estructuras tanhentas, com juste abans l’ACPPG, Lous Mirandés, Lou carelh de Miela, l’ADDA 32, La companhia Lopez, Alavetz, Kiosq n Rock, las Gasconadas e que’n passi.
 
Sustot, qu’i anava entà valorizar l’eveniment! Com ac hasó setmanas ençà, en difusant entervistas e archius a l’antena. Que volè filmar tanben, entervistar, encontrar, enregistar, sauvaguardar! mes ne hasó pas arren.
 
De cap a ua tau agressitat, qu’engatgè tot purmèr lo desfís, benlèu inspirat per la partida de rugbi qui seguiva, puish que s’avisè, totun.
 
Dab un drin d’arrerpè, que se’n sab mau d’aver cridat. Que n’estó satisfèit de l’aver espaurit, son empach cridassèr, mes que n’avè tanben destorbat lo public! Qu’esperavan a contes, pas a trucs e patacs! Que tornè donc pro viste a mei bonas faiçons. N’avè pas arren contre ua bèra pampada, mes que l’estimè mei aperar aus gendarmas.
 
Lo noste òste rebèc que se’n pishè dessús, de la soa trompeta, que te’n hasó l’estruç! Que devó lo salut sonque au bon arbitratge de la maira venguda adobar son vilatge!
 
Fin finau, que’s decidí com per magia de deishar entrar l’intrús. Rason o caganha, n’ac saberam pas, mes aquò rai, qu’entrè. Totun, que l’estó demandat d’estruçar lo matòs, e de non pas filmar, ni de préner fòtos...
 
Solide que n’avè lo dret en tant que jornalista, e qu’ac sabè que’u ne podoran pas empachar, mes après tau tapatge, que’s disó que non s’ac valè d’insistir, que lo reportatge previst ne’s hasora pas. Qu’acceptè la bevuda auherida per la maira, com qui signa la patz, puish que s’escapè.
 
Alavetz, non podó enregistar los contes, ni captar Hont Hadeta ni Marc et ses coussins qui èran sus l’empont... Mes aquò rai, que’us tornarà trobar en quauque hestenau, au contrari deu president de l’Ostau Gascon. Eth, que serà estremat si contunha a har empach au sol mèdia qui pòrta la lenga nosta en Gèrs.
 
L’Ostau Gascon que deu amassar las energias tà la cultura gascona, qu’ei lo son prèzhèit, e que tòca subvencions tad aquò, per tant primas que sian.
 
Si hè lo contrari, que’n deurà rénder comptes...mes d’aqueths qui son luenh deus contats sus l’empont!
 
E tric e trac, mon article ei acabat, e trac e tric, l’ahar n’ei pas tot a fèit fenit.